| De dode broek | |
|---|---|
 Door Ritchie, Andreas von Holst, Andreas Meurer, Campino en Michael Breitkopf (december 2013) | |
| Algemene informatie | |
| oorsprong | Düsseldorf |
| genre(s) | Punkrock , rockmuziek |
| oprichting | 1982 |
| site | www.dietotenhosen.de |
| Huidig beroep | |
| Campino | |
| Andrew von Holst | |
elektrische gitaar |
Michael Breitkopf |
| Andrew Meurer | |
| Van Ritchie (sinds 1998) | |
| voormalige leden | |
elektrische gitaar |
Walter Hartung (tot 1983) |
drums |
Trini Trimpop (tot 1985) |
drums |
Jakob Keusen (1985-1986) |
drums |
Wolfgang Rohde (1986-1999) |
Die Toten Hosen (pseudoniem: Die Roten Rosen ) is de naam van een muziekgroep uit Düsseldorf , ontstaan uit de Duitse punkbeweging en opgericht in 1982.
De band speelt rockmuziek met voornamelijk Duitse teksten en elementen uit de punkrock . Samen met de Berlijnse muziekgroep Die Ärzte is het een van de commercieel meest succesvolle Duitse bands met roots in de punkrock. Ze heeft vanaf november 2020 zeventien studioalbums, acht concertalbums en zeven compilaties uitgebracht . Sinds 1990 staat ze twaalf keer aan de top van de Duitse albumcharts . [1] De muzikanten richten zich op live concerten en nauw contact met het publiek.
De band Die Toten Hosen werd in 1982 opgericht door Campino , Andreas von Holst , Andreas Meurer , Michael Breitkopf , Trini Trimpop en Walter Hartung, genaamd Walter November [2] , als opvolger van ZK in de Ratinger Hof in Düsseldorf . Voor het eerste concert in Pasen 1982 in het slachthuis van Bremen werd de groep per ongeluk aangekondigd door de organisator als "Die Toten Hasen". [3]
In hetzelfde jaar bracht ze onder het eigen onafhankelijke label Totenkopf de singles We are ready en Reisefieber snel achter elkaar uit en ging ze op concerttournee onder het motto Roswitha komt niet, maar Die Toten Hosen . Naast 50 optredens in Duitsland gaf de band hun eerste concert in het buitenland in de Ex mattatoio in Rome. [4] [5] Walter November verliet de band kort daarna vanwege zijn drugsproblemen. [6]
De derde single met het feestnummer Ice-cooled Bommerlunder geldt als het eerste respectabele succes. Het debuutalbum Opel-Gang werd uitgebracht in de zomer van 1983. [7] De video voor Ice- cold Bommerlunder werd in de zomer van 1983 opgenomen in een kleine Beierse kerk , gefinancierd door EMI , geregisseerd door Wolfgang Büld . Met Kurt Raab in de rol van een katholieke priester die niet vies is van alcohol, en Marianne Sägebrecht als bruid, werd een chaotische huwelijksceremonie in beeld gebracht. De gemeenschap vond het nodig om de dorpskerk daarna opnieuw in te wijden , en de video werd gemaakt door de Duitseropenbare televisieprogramma's zijn al lang geboycot. [8] Aan het einde van het jaar bracht de band, sinds juli 1983 een contract bij EMI, een hiphopversie van de Bommerlunder- single uit, getiteld Hip Hop Bommi Bop als kerstsingle , samen met de New Yorkse rapper Fab Five Freddy . [9] In het voorjaar van 1984 ging de band op tournee door Frankrijk voor het Goethe-instituut . [10] In juni 1984 accepteerde ze een uitnodiging van de BBC om in een John Peel-show te verschijnen . Vanwege de hoge reiskosten van de bandleden in Londen ontstond er een schandaal met EMI. [11]Een andere aanleiding was het juridische dispuut tussen Norbert Hähnel , die de volksmuziekzanger Heino parodieerde in het voorprogramma van de band Die Toten Hosen , die – net als Die Toten Hosen – een contract had bij EMI en die in de Rechtbank Düsseldorf . Hierna nam de band afscheid van EMI en verhuisde naar Virgin Records .
De geschillen met EMI gingen door toen in 1984 hun tweede LP , False Flag , uitkwam . [8] De afbeelding van een hondenskelet zittend voor een grammofoon op de originele hoes is een karikatuur van EMI's handelsmerk His Master's Voice . EMI kreeg een dekkingswijziging in de rechtbank. Uiteindelijk werd de bothond in de Jolly Roger vervangen door een botadelaar, die de band, samen met de Jolly Roger , tot op de dag van vandaag nog steeds als hun logo gebruikt. De tour voor het album omvatte alleen al in Duitsland meer dan 80 concerten. De muzikanten hadden hun eerste televisie-optreden in het avondprogramma in oktober 1984 in Alfred Biolek's show Bei Biovan WDR-televisie . [12] In de herfst van 1985 toerde de groep door Hongarije en Polen onder het motto Disco in Moskou . Eind 1985 verliet Trini Trimpop zijn positie als drummer en ging hij tot 1992 in het management van de band. De nieuwe drummer was tijdelijk Jakob Keusen , die op zijn beurt Wolfgang Rohde verving in januari 1986 .
Rohde was op de drums toen de band hun derde album, Damenwahl , in 1986 opnam. Op de gelijknamige concerttournee, die het motto fuck, bang, blow had, liet de band zich sponsoren door de firma Fromms en deelde gratis condooms uit aan het publiek. In 1987 vierde de band onder het pseudoniem The Red Roses met de plaat Never Mind The Pants - Here's The Red Roses , hun eerste hit in de hitparade met een maximale score van 21. Het album bevat alleen rockversies van Duitse hits; De plaatnaam en de hoes zijn een parodie op de LP Never Mind the Bollocks, Here's the Sex PistolsSex Pistols uit 1977. Van maart tot december 1987 toerde de band Die Toten Hosen door Duitsland onder het motto Een kleurrijke avond voor een zwarte republiek . Als onderdeel van de tour accepteerde de band een uitnodiging voor het Roskilde Festival in Denemarken en trad op op het Olof Palme Peace Festival in Pilsen . [14] Eind 1987 werd het eerste live-album van de band uitgebracht , Bis zum bitteren Ende , dat de top 30 van de Duitse en Oostenrijkse albumcharts bereikte. [1] [15]
De in 1988 uitgebrachte LP A little bit of horror show , met onder meer het nummer Here Comes Alex , wordt beschouwd als de commerciële doorbraak van de groep. Het album bestaat voornamelijk uit toneelmuziek bij Bernd Schadewalds toneelstuk A Clockwork Orange . Het was gebaseerd op het gelijknamige boek van Anthony Burgess en de film van Stanley Kubrick . Naast Ralf Richter in de hoofdrol stond de band een half jaar op het podium van de Kammerspiele Bad Godesberg in Bonn . In september van hetzelfde jaar trad de band Die Toten Hosen op in Litouwenin de steden Vilnius en Kaunas op het Lituanika Festival , waar de jury hen uitkoos tot beste muziekgroep van het evenement. [16] Tijdens de voorjaarstournee van 1989 had de Bonn Biscuit Hall niet genoeg ruimte voor ongeveer 5.000 mensen, gezien de menigte die naar het concert was gereisd, en er was een extra concert gepland. [17] De band wist ook de Dortmund Westfalenhalle met 15.400 bezoekers volledig uit te verkopen. [18] In november 1989 documenteerde de band de film 3 Chords for a Hallelujahhaar vorige leven als muzikant. In het voorjaar van 1990 speelden ze voor het eerst als openingsact bij twee Rolling Stones- concerten in het Müngersdorfer Stadion in Keulen. Een concert van de band Die Toten Hosen werd opgenomen in de Live Music Hall in Keulen-Ehrenfeld voor het programma Rocklife op WDR-televisie. [19]
Medio april 1990, een half jaar na de val van de Berlijnse Muur , gingen de muzikanten op fietstocht naar de DDR . De instrumenten werden vervoerd in een minibus die de groep vergezelde. De stations waren clubs en restaurants in Bitterfeld , Halle , Leipzig , Dresden , waar de band onder meer in de schuur speelde [20] en het Oost-Berlijnse huis van jonge talenten . [21]
In juli was de band uitgenodigd voor het New Music Seminar in New York . [22] In de zomer reisde de band naar Italië om onder meer verslag te doen van het WK voor de taz en SDR 3 . [23] Tegelijkertijd brachten de muzikanten een "gekke" coverversie uit van Adriano Celentano 's klassieker Azzurro en een bijbehorende videoclip. De film werpt een satirische kijk op het gedrag van Duitsers als voetbaltoeristen in het buitenland. Het dubbelalbum Auf dem Kreuzzug ins Glück , uitgebracht in hetzelfde jaarwas het eerste album van de groep dat nummer één in de Duitse hitlijsten bereikte en werd platina voor de verkoop van 500.000 exemplaren in Duitsland . [24]
In 1991 werd het album Learning English Lesson One uitgebracht. De meeste nummers zijn covers van Engelstalige punkrockklassiekers. Bij de opnames was altijd minimaal één lid van de originele band aanwezig. De band werkte aan deze productie ook samen met de Engelse postrover Ronald Biggs , die ze in Rio de Janeiro bezochten . Van lente tot herfst 1992 toerde de band door Europa onder het motto People, Animals, Sensations en speelde daarna voor het eerst in Argentinië. [25] De single Sascha, uitgebracht voor Kerstmis 1992, was een oprechte Duitsertoonde een duidelijke oriëntatie tegen rechtsradicalisme . Met de opbrengst steunde de band de "Düsseldorf oproep tegen vreemdelingenhaat en racisme". De Republikeinen probeerden tevergeefs het lied te verbieden wegens partijdige geringschatting, en droegen zo onbedoeld bij aan het succes van de titel - de single speelde meer dan een half miljoen mark. [26]
In 1993 verscheen het album Buy Me! , die de nummer één bereikte in de Duitse albumcharts. Het behandelt vooral de thema's consumptie, reclame en rechts-extremisme. De nummers van het album Wünsch DIR was , Alles aus Liebe en Kauf MICH! werden ook gevonden op de eerste 35 plaatsen van de single charts. In de zomer van dat jaar speelden ze als openingsact voor U2 op hun Zoo TV Tour in Duitsland voor meer dan 50.000 mensen. In hetzelfde jaar bracht de band hun eerste best-of-album uit, getiteld Reich & sexyen presenteerde zich naakt op de cover als een sjieke platenmiljonair, omringd door enkele naakte vrouwen. Een internationale versie van het best-of-album volgde in 1994 met Love, Peace & Money . Op dat moment had de band Die Toten Hosen in totaal drie albums tegelijk in de Duitse hitparade. In 1994 reisde de band opnieuw bijna het hele jaar om de zalen in Duitsland en de buurlanden te vullen en trad op in onder meer het Açıkhava Tiyatrosu Amphitheatre in Istanbul. In november gaf ze vier concerten in de VS en Canada als voorprogramma van Green Day . Bij de ORB / SFB jeugdstation FritzVanaf april 1995 modereerden de muzikanten hun eigen radioshow , Thousand Bars of Dance Music . [27] Het format liep een jaar, altijd op zondag van 19.00 tot 20.00 uur. [28] Aan het eind van het jaar richtte de band het bedrijf JKP op en nam de marketing van hun opnamen in eigen handen. [29]
Het eerste album onder hun eigen label kwam uit in 1996 en heette Opium fürs Volk . Op deze opname houdt de muziekgroep zich voornamelijk bezig met de onderwerpen geloof en religie. Ze behaalde voor de derde keer platina, na de albums Kauf MICH! en rijk en sexy . [24] Met de ontkoppeling Ten Little Jägermeister bereikte ze voor het eerst de nummer één in de Duitse single charts. Samen met Iggy Pop opende de band voor de Ramones tijdens hun afscheidsconcert in het River Plate Stadium in Buenos Airesvoor 75.000 toeschouwers. Daarna volgde een uitgebreide toer onder het motto Forever duurt het langst door Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. Ook traden ze op op het Gurten Festival, het Forestglade Festival , de Berlijnse Waldbühne en het Bizarre Festival in Keulen. Ze maakten hun eerste headliner- optreden op Rock am Ring in mei 1996 . In hetzelfde jaar werd het tweede live-album van de band uitgebracht, getiteld On the Order of the Lord .
In de jaren 1982 tot 1997 gaf de muziekgroep meer dan 1000 concerten. Bij het jubileumconcert op 28 juni 1997 in het Rheinstadion van Düsseldorf voor 60.000 toeschouwers stierf een zestienjarig meisje in de menigte voor het podium. De band onderbrak het concert aanvankelijk, maar bleef op advies van de operationeel manager van de professionele brandweer van Düsseldorf spelen om paniek te voorkomen. Geschokt door de gebeurtenissen annuleerde de groep alle andere concerten van het jaar en speelde bijna twee jaar niet in stadions. [30]
In januari 1998 nam de band deel aan de Vans Warped Tour . De tour omvatte festivals in Nieuw-Zeeland, Australië, Japan en de Verenigde Staten, waar hun blootstelling laag was. In dezelfde maand verscheen de single Pushed Again , een lied over wetteloosheid en onderdrukking, [31] dat ze tijdens een illegaal concert ter gelegenheid van het Castortransport in Ahaus aan het Duitse publiek presenteerden . [32] In augustus speelde de band Die Toten Hosen op het festival in Landsberg am Lech en in Constance op Rock-am-See-Festival. De Vans Warped Tour in Europa volgde, met optredens in Spanje, Italië, Hongarije en Slowakije naast vijf concerten in Duitsland.
Aan het einde van het jaar reactiveerde de band hun pseudoniem "Die Roten Rosen" en nam verschillende parodieën op traditionele kerstliederen op voor het album Wir wait auf's Christkind . In 1999 moest Wolfgang Rohde vanwege gezondheidsproblemen met zijn ruggengraat zijn drumplaats afstaan aan Vom Ritchie , die al zijn debuut had gemaakt tijdens de kerstconcerten van 1998 met de titel Little Drummer Boy . De band bracht in 1999 het album Imsterblich uit als "Die Toten Hosen" , waarvan de teksten vooral gaan over de vergankelijkheid van het bestaan. In hetzelfde jaar bracht het bandlabel JKP de soundtrack uit van de film You Are Dead , waaraan ze de gelijknamige titelsong had bijgedragen.
In het voorjaar bracht de band Die Toten Hosen weer een bezoek aan Argentinië. Tijdens hun optreden in het "Museum" in Buenos Aires op 24 maart 2000 stortte het podium een paar minuten na de start van het concert in onder de toevloed van fans. Niemand raakte gewond, maar het evenement moest worden afgelast en de volgende dag worden herhaald. Beide optredens werden gedocumenteerd op de dvd En misión del señor , die in 2001 werd uitgebracht.
Op 11 juni 2000, tijdens een optreden in Rock am Ring , gleed Campino uit op het podium en scheurde zijn kruisband . Hoewel hij het concert kon afmaken, moesten op dat moment meer dan 70 eerder aangekondigde evenementen van de tour worden geannuleerd. [33]
In 2001 produceerde Die Toten Hosen het album Useless , met 15 composities van Smith sinds de jaren 70, als begeleidingsband van T.V. Smith , de songwriter en voormalig zanger van de Britse punkband The Adverts . Na een verblijf in Cuba , verschillende concerten in Polen, Hongarije, Tsjechië en als voorprogramma van AC/DC in Duitsland in de zomer van 2001, kwam het jaar daarop het album Auswärtsspiel uit. Van februari tot december 2002 reisde de band Die Toten Hosen door Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland en gaf meer dan 70 concerten in volledig uitverkochte zalen. Daarnaast nam ze deel aan het Himos Festival in Finland, in dePrzystanek Woodstock nam in Polen en Boedapest deel aan het Sziget Festival en gaf twee concerten in Buenos Aires . Eind 2002 hadden ruim een half miljoen kijkers de band live gezien.
Ondertussen verscheen het tweede best-of-album Reich & sexy II . In 2003 nam de band een pauze, vloog terug naar Argentinië voor verschillende concerten in de herfst en bracht in februari 2004 verslag uit met de maxi-cd Friss oder dieb zurück. Daarna begon de band aan de Do It Or Die Tour , die in april 2004 begon met clubconcerten in Sofia , Belgrado en Zagreb . Het omvatte optredens in Rock im Park , Rock am Ring, het Aerodrom Festival in Wiener Neustadt , de Open Air Gampel en de OpenAir in de zomerin Tufertschwil en afgesloten op 10 september 2005 in de bomvolle LTU Arena in Düsseldorf . Het concert werd uitgebracht op dvd onder de titel Heimspiel .
Met het in oktober 2004 uitgebrachte studioalbum zurück zum Glück , dat draait om de filosofische definitie van geluk , bereikte de band hun zesde nummer één positie in de Duitse albumcharts. De 16-delige serie Friss oder dieb , waarin de bandleden inzicht geven in hun leven en dat van hun vrienden en familie, werd uitgezonden op MTV en werd in juni 2005 als driedubbele dvd uitgebracht .
In september 2005 nam de band Die Toten Hosen, met gastmuzikanten Esther Kim en Raphael Zweifel , een MTV-unplugged concert op in het Burgtheater in Wenen . De opname, getiteld Nur zu Visit , werd in december van hetzelfde jaar uitgebracht als album en muziekfilm. Aan het eind van het jaar toerde ze met Gerhard Polt en de Biermösl Blosn langs verschillende theaters en operahuizen en voerde ze het cabaretprogramma Abvent uit onder leiding van Hanns Christian Müller .
In 2006 waren er noch repetities noch concerten. Tijdens de pauze in de band speelde Campino de rol van Macheath in een productie van Brechts De Driestuiveropera in het Berlijnse Admiralspalast , geregisseerd door Klaus Maria Brandauer . [34] Vom Ritchie was ondertussen op pad met de Spittin' Vicars en T.V. Smith. [35]
De band speelde de concerten op 27 mei in Hamburg en op 28 mei in Berlijn, evenals een optreden elk in Rock am Ring en Rock im Park begin juni onder het motto Hals + Beinbruch Tour '08 , aangezien Campino zijn recht brak voet begin mei was gebroken. Het studioalbum In aller Stille werd uitgebracht in november 2008. De concerten van de Machmalauter- tour van november 2008 tot kerst 2009 waren volledig uitverkocht. Vrijwel alle evenementen van de tour werden begeleid door de gastmuzikanten Esther Kim en Raphael Zweifel. [36]
In april 2009 bracht de band Die Toten Hosen een album uit voor de Argentijnse markt. De sampler met de naam La hermandad - En el principio fue el ruido bevat de meeste nummers van het album In aller Stille und zurück zum Glück drie nieuwe titels. Tegelijkertijd ging de band naar Zuid-Amerika, nu voor de negende keer, en opende het tweede deel van hun tour in Buenos Aires . [37] Het werd gevolgd op 2 mei 2009, voor het eerst in de geschiedenis van de band, een optreden in Moskou . [38]
In november toerde de band Die Toten Hosen weer door Latijns-Amerika en gaf concerten in onder meer Patagonië , Guatemala , Panama , Nicaragua en Mexico . De band documenteert hun tour met hun derde live-album Machmalauter Live , dat in november 2009 als dubbel-cd werd uitgebracht. Daarnaast is een concertopname van het evenement in de Berlijnse Waldbühne en het concert in SO36 als dvd uitgebracht.
In september en oktober 2010 bezocht de band Centraal Azië onder het motto sound and smoke . Twee concerten vonden plaats in Kazachstan in de steden Astana en Almaty . De tour ging verder naar Tasjkent , Samarkand , Dushanbe , Istanbul , Amman en Tel Aviv . [39] Eind 2011 kwam de compilatie All die Jahres uit .
Op 4 mei 2012 kwam het studioalbum Ballast der Republik uit. Het kan afzonderlijk of samen met het album Die Geister, die wir Rufen worden verkregen , dat speciaal voor het 30-jarig jubileum van de band is geproduceerd en voornamelijk covers bevat. Het album bereikte meteen de nummer één in de hitparade in Duitsland, nummer één in Oostenrijk en de top van de Zwitserse hitparade. Het nummer " Days Like This " begeleidde het Duitse team tijdens het EK voetbal 2012 en bereikte nummer één in de Duitse single charts. [40]
De 30-jarig jubileumtour begon op 10 april 2012 met een concert in Bremer Schlachthof [41] en ging door tot 13 mei 2012 met een reeks huiskamerconcerten. [42] In september reisden de muzikanten naar Buenos Aires onder het motto 20 jaar in Argentinië , waar ze nu ereburgers van de stad zijn, [43] om daar hun jubileum te vieren in het Estadio Cubierto Malvinas Argentinas . Er volgden nog drie optredens in de provinciesteden San Miguel de Tucumán , Salta en Mar del Plata . [44] De concerten werden begeleid door de dvd Noches como Estas(Spanish Nights Like These ), dat in december 2012 werd uitgebracht en tevens een opname bevat van de huiskamerconcerten getiteld Drunk on Duty .
De Europese tour, met als thema Der Krach der Republik , begon op 13 november in Arena Leipzig ; tot eind 2012 vonden nog meer concerten plaats in 24 grote zalen in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. De tour, die in april 2013 werd voortgezet en in oktober 2013 eindigde met twee concerten in de uitverkochte Esprit Arena in Düsseldorf, was de meest succesvolle tour van de band tot nu toe, met meer dan een miljoen toeschouwers en meer dan 60 concerten. [45] De tour produceerde het vijfde live-album van de band, Der Krach der Republik , dat in november 2013 werd uitgebracht, en een twee uur durende muziekfilm, die in het voorjaar van 2014 werd uitgebracht.
In het voorjaar van 2017 kondigde de band hun nieuwe studioalbum Laune der Natur aan, dat op 5 mei 2017 werd uitgebracht, met een reeks huiskamerconcerten. Het is afzonderlijk verkrijgbaar of met Engelse les twee leren . Net als Learning English Lesson One uit 1991 is deze productie samen met collega-muzikanten opgenomen en bestaat uitsluitend uit covers. [46]
Na 30 jaar vriendschap speelden Gerhard Polt , de gebroeders Well en Die Toten Hosen begin juli 2017 samen onder het motto "In het oog van het trommelvlies" in de Münchense Kammerspiele , [47] in het Weense Konzerthaus , [48] in het "Theater im Forum am Schlosspark" in Ludwigsburg , [49] in de Zürich Tonhalle , in de Lichtburg in Essen , in de Berlijnse Admiralspalast en in de Hamburgse Laeiszhalle , elk voor een volle zaal. Een andere concerttour genaamd Laune der Natourdoor tal van steden in Duitsland en Zwitserland begon op 5 november 2017 in Chemnitz en eindigde met twee concerten op 12 en 13 oktober 2018 in de Merkur Spiel-Arena in Düsseldorf. [50] Een opname van de laatste concertavond werd uitgebracht op 29 maart 2019 onder de titel Das Laune der Natour-Finale als een dubbel of driedubbel album samen met het album Op zoek naar de Schnapsinsel - Live im SO36 , opgenomen op 7 november , 2018 in de Berlijnse club SO36 .
Op 21 april 2018 speelde Die Toten Hosen voor het eerst in de Volksrepubliek China , waar ze optraden op het muziekfestival "Yugong Yishan" in de buurt van Peking . Een ander concert vond plaats in Hong Kong op 24 april 2018. Sommige setlists werden gecensureerd. [51]
De band nodigde uit voor een openbare repetitie op 12 juli 2019 en gaf de volgende twee dagen twee akoestische concerten in de Tonhalle Düsseldorf onder het motto Mit Timpani and Trumpets . [52] Het resulterende audiomateriaal werd eind oktober 2019 uitgebracht als live-album Alles ohne Strom . De voor 2020 geplande concerttour met dezelfde naam werd zonder vervanging geannuleerd vanwege de Covid 19-pandemie . [53]
Eind 2020 bracht de band een nieuw studioalbum uit getiteld: Learning English Lesson Three: Mersey Beat! , die alleen Engelse covers bevat in de Mersey Sound . [54]
In juni 2021 maakte de band bekend dat ze een grote jubileumtour wilden houden ter gelegenheid van hun 40-jarig jubileum. Deze vindt plaats van juni tot september 2022 en is getiteld "Alles uit liefde - 40 jaar Die Toten Hosen". De tour omvat 19 optredens van de band in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland. [55]
Campino schreef bijna alle teksten voor de band Die Toten Hosen, terwijl von Holst, Meurer en Breitkopf verantwoordelijk waren voor de muzikale arrangementen. De voormalige drummers Trimpop en Rohde worden genoemd als auteurs van enkele oudere composities. De Brit Jon Caffery produceerde de meeste muziek van 1982 tot 2007 . De band werkt sinds 2008 samen met producer Vincent Sorg .
De band ging op een kritische en vaak satirische manier om met maatschappelijke en politieke vraagstukken. De teksten, voornamelijk geschreven als een subjectief verhaal uit de eerste persoon , gaan vaak over psychologie, geloof, religie en de vergankelijkheid van het zijn . Andere onderwerpen zijn vreemdelingenhaat, burgermoed en vriendschap.
Kenmerkend voor de groep is de veelvuldige verwijzing naar het onderwerp voetbal. Vrijwel alle teksten zijn in de omgangstaal geschreven en bevatten vaak vulgaire uitdrukkingen. De band bracht een paar drinkliedjes uit die populaire hits werden in Duitstalige landen. Ze coverden ook af en toe The Beatles en The Rolling Stones . Met "Schunkelpunk" zoals EisCooler Bommerlunder , de vertolking van Hans Ludwig Lonsdorfer's Altbierlied en talloze covers van Duitse hits, is de band Die Toten Hosen een van de pioniers van de volksmuziek . [56]
De band voelt zich verbonden met cabaret . De artiesten Gerhard Polt , de Biermösl Blosn , Funny van Dannen en Hanns Christian Müller uit dit genre zijn sinds de jaren negentig betrokken bij verschillende producties van de band. Voor moeilijkere arrangementen, zoals voor het project Nur zu Visit - Unplugged in het Weense Burgtheater , werd de band ondersteund door klassiek geschoolde musici als Hans Steinen , Tim Cross , Esther Kim en Raphael Zweifel. Sinds 2005 speelt de band Die Toten Hosen oudere muziekstukken uit hun repertoire met akoestischenieuwe instrumenten. Voor de weinige Engelstalige nummers werkte Campino samen met Honest John Plain , Matt Dangerfield van The Boys en T.V. Smith . Sinds 2012 zijn er ook verschillende teksten geschreven in samenwerking met de hiphopmuzikant Marteria uit Rostock . In 2021 had de band Die Toten Hosen meer dan 365 composities [57] en 196 covers uitgebracht.
Alle muzikanten in de band zijn autodidact op hun instrumenten. Vroeger gingen de meeste bandleden naar school. Ze namen het eerste album onprofessioneel op in een studio die per uur werd gehuurd. [58] Ze beperkten zich tot eenvoudige gitaarriffs en teksten en namen hun muziek op met het amateurisme dat gebruikelijk is in punkrock . Hun belangrijkste invloeden zijn punkbands uit de jaren 70, waaraan ze op de meeste van hun albums en bij al hun concerten een eerbetoon brachten.
De band Die Toten Hosen bleef zich ontwikkelen door hun jarenlange podiumervaring, nieuwe contacten met andere muzikanten en uiteenlopende indrukken uit het buitenland. Door hun commerciële succes sinds eind jaren 80 en de daaruit voortvloeiende goede financiële situatie, zeker na de oprichting van hun eigen label JKP in 1995, heeft de band ook de mogelijkheid om hun ideeën naar eigen idee uit te voeren. [59] In losse stukken experimenteerden ze met strijkers of blaasinstrumenten. Het ene of het andere nummer heeft leeningen uit de jazz (bijv. Why won't I get full ), bevat elementen uit reggae (bijv. Ten little Jägermeister) of Joegoslavische zigeunermuziek (bijvoorbeeld The girl from Rottweil ).
In de basis is de band Die Toten Hosen echter niet significant afgeweken van hun oorspronkelijke muziekstijl. Dit omvat elementen van pure rockmuziek zoals gehamerde achtste noten en powerakkoorden die het geluid een pulserend, stuwend karakter geven. [60] Ze creëren contrasten met ongecompliceerde muzikale middelen, gebruiken melodieën teruggebracht tot een smalle toonruimte, hymneachtige vocale harmonieën in het refrein en zien af van lange solo's . [61]
| concertreizen | |
|---|---|
| Jaar | motto |
| 1982-1983 | Roswitha komt niet |
| 1984 | Heino's wraak |
| 1984-1985 | Onder een valse vlag |
| 1985 | Discotheek in Moskou |
| 1986 | dames keuze |
| 1987 | Een kleurrijke avond voor een zwarte republiek |
| 1988-1989 | Een beetje horrorshow |
| 1990 | Op kruistocht naar geluk |
| 1992 | Mensen, dieren, sensaties |
| 1994 | Rijk en sexy - Koop MIJ! |
| 1996 | Voor altijd is het beste |
| 1998 | We wachten op de kerstman |
| 2000 | Onsterfelijk |
| 2002 | uitwedstrijd |
| 2004-2005 | eten of sterven |
| 2008-2009 | machmaluter |
| 2010 | geluid en rook |
| 2012 | dagen zoals deze |
| 2012-2013 | De crash van de republiek |
| 2017-2018 | gril van de natuur |
The Toten Hosen zien zichzelf als een live band en touren sinds hun oprichting in 1982 bijna non-stop. Sinds het einde van de jaren 80 vulde de band ook de grote zalen in Duitstalige landen en was daar een van de hoofdgroepen op bijna alle rockfestivals. [62] Om de ticketprijzen laag te kunnen houden, vermeed de band vuurwerk bij hun shows grotendeels en vertrouwde op lichteffecten, videowalls en confetti-bommen.
De focus van alle concerten ligt op Campino , zanger en frontman van de band, die door zijn fysieke inspanning en zijn provocerende en satirische aankondigingen verantwoordelijk is voor de show. Hij beweegt zich razendsnel over het podium, doet stagediving of klimt de zoeklichttorens op om van daaruit een lied te zingen tot het einde, soms hangend tien meter boven de grond ondersteboven. Met hymne-achtige liedjes, het gebruik van call en response en covers van bekende hits, stimuleert de band het publiek mee te zingen en te betrekken bij de show.
Verrassingsoptredens voor een klein publiek zijn typisch voor de band Die Toten Hosen. Ze speelde in de vrouwengevangenis Plötzensee , in de Tegel-gevangenis of met Kerstmis 1995 in de Ulmer Höh- gevangenis in Düsseldorf . [63] Ze speelden op een stoomboot op de Elbe in Dresden, in een schuilplaats van de Oostenrijkse bergreddingsdienst bijna 2000 meter boven zeeniveau of op de Zugspitze , [64] in de kloosterschool in Altötting [65] of in de 5e psychiatrische afdeling van het algemeen ziekenhuis in Hamburg-Ochsenzoll . [66]Bij al deze evenementen zagen de musici altijd af van een vergoeding en traden alleen op voor kost en inwoning.
Met groeiend bewustzijn werd het voor de band steeds moeilijker om de juiste keuze te maken uit de vele uitnodigingen voor deze "Magical Mystery Tour gigs", zoals ze deze concerten noemden naar een Beatles-album . Sinds 1992 maakt ze daarom publiekelijk reclame voor deze uitvoeringen om de origineelste van de ontvangen aanmeldingen te selecteren. Zo speelden ze in 2004 in een gedeeld appartement in Pirmasens voor studenten die het concert hadden gewonnen als hoofdprijs in de videowedstrijd van de band. [67] In september 2009 hield de band een concert in SO36, om de entreegelden te gebruiken ter ondersteuning van de financiering van een geluidwerende muur, die de stad Berlijn als voorwaarde stelde aan de clubeigenaren na een buurtconflict. [68]
Sinds de jaren negentig heeft de band regelmatig onaangekondigde extra concerten gespeeld voor de respectievelijke locatie voor fans die geen tickets meer hadden ontvangen, zoals in 2012 voor de Tonhalle in Düsseldorf . [69] Om in kleine clubs voor een overzichtelijk publiek te kunnen spelen, gebruikte de band af en toe pseudoniemen . In 1993 verscheen ze als "The Catastrophe Squad", in 1998 als "Rhine Pirates". In 2000 speelde ze verschillende concerten als "Essen aufrädern", waarvan twee samen met de band Die Ärzte , die optrad als "Die Zu Späten", in Berlijn en Düsseldorf. Onder het pseudoniem "Die Jungs von der Opelgang" trad de band in 2004 op in de voormalige fabriekshal van de Böhler-Werkeop het Rock am Turm festival , dat jaarlijks door Wolfgang Rohde wordt georganiseerd. [70]
Inmiddels is de band begonnen met het inleveren van tickets voor hun concerten in kleine zalen en clubs, alleen als je je persoonlijke gegevens doorgeeft en je ID-kaart bij de ingang laat zien. Om verhoogde zwarte marktprijzen uit te sluiten, zijn de tickets niet overdraagbaar aan andere personen. [71]
| discografie |
|---|
|
| Alleen studioalbums |
Sinds 1990 hebben tien muziekalbums van de band Die Toten Hosen de nummer één bereikt in de Duitse hitlijsten. De muziekgroep ontving talrijke gouden en platina -platen voor meer dan 14.060.500 verkochte platen in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland . (vanaf 25 augustus 2017)
De band Die Toten Hosen werd geëerd met verschillende Duitse mediaprijzen. Ze ontving meerdere malen de Echo -muziekprijs van de Deutsche Phono-Akademie : de Echo in 1994 voor haar marketing, de Echo in 1997 voor de animatievideo voor het nummer Zehn kleine Jägermeister , een samenwerking tussen Ralf Schmerberg en Andreas Hykade , de Echo in 2003 als de beste nationale groep en den 2009 voor het beste concertuitvoering door een Duitse band. Bij de Echo Awards 2013 werd de band gehuldigd als de beste nationale groep. Daarnaast is het album Ballast der Republikals album van het jaar 2012, de lieddagen als deze als hit van het jaar 2012 en Noches como Estas - Live in Buenos Aires als beste nationale dvd-productie. [72] Bij de Echo Awards 2014 werd de band nationaal erkend als de beste live-act. [73] De band ontving de Echo 2018 in de nationale categorie Rock . [74]
De muziekprijs Comet , die jaarlijks wordt uitgereikt door de televisiezender VIVA , werd in 1996 en 2000 aan de band toegekend in de categorie beste nationale muziekgroep . In 1997 ontving ze het voor de videoclip voor Ten Little Jägermeister en in 2002 eenmaal voor de beste liveband en ook voor de videoclip voor het nummer No alcohol (it's not a solution ofwel)! , geregisseerd door Peter Thorwarth en met de acteurs Ingo Naujoks en Karina Krawczyk .
De band ontving de Otto , geadverteerd door het jongerenblad Bravo , in goud in 1996 en in brons het jaar daarop. The Krone , wiens prijswinnaars jaarlijks worden gekozen door de luisteraars van radiostation 1 Live , werd in 2000, 2009 en 2012 aan de groep gegeven voor beste band en in 2007 voor lifetime achievement. Alleen te bezoeken: Die Toten Hosen live in het Weense Burgtheater werd verkozen tot het beste album van 2006 en in 2013 werd de band bekroond met de 1 Live Krone voor beste live-act . [75] De band ontving ook de Duitse muziekauteursprijs 2013 in de categorieCompositie rock/pop en meest succesvolle werk voor dagen als deze . [76] De band kreeg de Duitse Radioprijs 2013 in Hamburg voor hun levenswerk . [77]
De band Die Toten Hosen steunde herhaaldelijk publiekelijk verschillende politieke en maatschappelijke organisaties met muziek, woord en financiële steun en nam deel aan hun activiteiten. De bandleden hebben echter herhaaldelijk aangegeven zich niet met partijpolitiek te zullen bemoeien. Ze wezen bijvoorbeeld een verzoek van de SPD af om een lied te schrijven voor hun Europese verkiezingscampagne van 1994 . [78] In augustus 2013 blogde de band op Facebook tegen het gebruik van hun nummer Days Like These bij verkiezingsbijeenkomsten. De band Die Toten Hosen distantieert zich nadrukkelijk van de daar geadverteerde content. [79]
Op 27 juli 1986 trad de band op tijdens het Anti-WAAhnsinns Festival in Burglengenfeld voor meer dan 100.000 mensen om samen met Herbert Grönemeyer , Udo Lindenberg , Marius Müller-Westernhagen , BAP en de Rodgau Monotones te demonstreren tegen de bouw van de opwerkingsfabriek daar. [80]
In 1991 verscheen ze op de sampler Nazis raus! met de titel Fünf vor Zwölf [81] en steunde de band ZSK 's campagne “ Kein Bock auf Nazis ” in 2006 . [82] In 1992 nam de band in Bonn's Hofgarten deel aan een demonstratie tegen vreemdelingenhaat en trad op samen met Herbert Grönemeyer, Nina Hagen en anderen voor bijna 200.000 mededemonstranten. In 1995 steunde ze Greenpeace , Doctors Against Nuclear War , Action Atomteststop, de BUND en was ze vertegenwoordigd met het stuk Tout Pour Sauver L'Amour op hun sampler Stop Chirac .[83]
De band trok de aandacht toen ze in 2002 naakt poseerden op de posters van dierenbeschermingsorganisatie PETA onder het motto: "Beter naakt dan in bont". [84] Daarnaast financierden zij in 2005 de sampler On the Run van mensenrechtenorganisatie Pro Asyl en waren daar vertegenwoordigd met de titel Meine Stadt . [85] Op 2 juli 2005 accepteerde de band een uitnodiging van Bob Geldof en nam deel aan het Live 8 Festival in Berlijn. [86]
Samen met Herbert Grönemeyer, de Fantastischen Vier , Bono , Bob Geldof en anderen nam de band Die Toten Hosen deel aan het openluchtconcert Your Voice Against Poverty . Het concert maakte deel uit van de protestactie tegen de G8-bijeenkomst in Heiligendamm en vond plaats op 7 juni 2007 in Rostock voor 80.000 toeschouwers. De band koos de kant van de Move Against G8 -campagne en verscheen op de gelijknamige sampler met een live-opname van het nummer Pushed Again . [87] In het voorjaar van 2007 reisde een deel van de band onder leiding van ontwikkelingshulporganisatie Oxfam om een persoonlijke indruk te krijgen van de levensomstandigheden van de mensen in Afrikanaar Malawi , Zambia en Oeganda . Ze werden vergezeld door Hella Wenders , die een korte documentaire maakte over het verblijf van enkele weken. [88]
Tijdens de concerten van de tour van 2008/2009 verzamelde de band samen met Oxfam meer dan 50.000 handtekeningen voor een verhoging van de ontwikkelingshulp, die ze op 3 juli 2009 overhandigden aan minister Heidemarie Wieczorek-Zeul . De eisen die met de actie gepaard gaan, zijn onder meer dat Duitsland zijn jaarlijkse ontwikkelingshulp met 2,7 miljard euro moet verhogen om de toegezegde 0,51 procent van het bni voor ontwikkelingshulp tegen 2010 te kunnen verstrekken. [89] In december 2014 nam de band deel aan de Duitse versie van het nummer Do They Know It's Christmas? ten behoeve van de inzamelingsactie voor de bestrijding van de ebola-epidemie in delen van West-Afrika .
Op 6 december 2014 accepteerde de band de uitnodiging van de Duitse ambassade in Myanmar en gaf een gratis concert in Rangoon voor 6.000 Birmese bezoekers ter gelegenheid van de 60ste verjaardag van de diplomatieke betrekkingen tussen Myanmar en Duitsland . [90]
Op drie concertavonden in de Tonhalle van Düsseldorf in oktober 2013 herdacht de band Die Toten Hosen, in samenwerking met het orkest van de Robert Schumann Hochschule Düsseldorf , de minachting van de zogenaamde gedegenereerde muziek door de nationaal-socialisten vanaf 1938. [91] In oktober 2014 werd de band die Josef Neuberger Medal uitgereikt door de Joodse gemeenschap in Düsseldorf. [92] In oktober 2015 werd een compilatie van de concertavonden als dubbelalbum uitgebracht, getiteld Degenerate Music - Welcome to Germany .
Op 3 september 2018 gaf Die Toten Hosen samen met Casper , Feine Sahne Fischfilet , KIZ , Kraftklub , Trettmann , Nura en Marteria een concert tegen vreemdelingenhaat en rechts geweld , dat onder het motto “ We are more ” werd georganiseerd na de rellen in Chemnitz . De stad Chemnitz schat dat er zo'n 65.000 bezoekers kwamen. [93]
In november 2019 ontving de band de Julius Hirsch-prijs , geschonken door de Duitse voetbalbond , voor hun inzet voor de bestrijding van antisemitisme . [94]
In de loop van haar geschiedenis heeft de band Die Toten Hosen via verschillende activiteiten hun gehechtheid aan hun geboortestad Düsseldorf uitgedrukt. In de zomer van 1995 speelde de band, samen met een deel van de Düsseldorfer EG , een ijshockeywedstrijd tegen de Leningrad Cowboys , ondersteund door het Finse nationale team , op de "Powerplay of Madness" aan de Brehmstraße in Düsseldorf . Onder de teamnaam "Bone Crusher Düsseldorf" verloren ze nipt 10:11. De band steunt sinds januari 2012 de financieel in moeilijkheden verkerende ijshockeyclub DEG uit Düsseldorf en kocht in een voortrekkersrol een zogenaamd "Bekennerpaket" met onder meer zitplaatsen in de hogere klasse voor alle thuiswedstrijden in de ISS Domebevat. [95] Er werd ook een rood-gele opwarmtrui ontworpen, met het opschrift Alles aus Liebe en het embleem van de band met schedel en gekruiste beenderen. Alle opbrengsten van de verkoop van de shirts gaan naar de club. [96]
In 1996 trok de band damesjurken, zijden kousen en schoenen met hoge hakken aan en nam met hun eigen praalwagen deel aan de carnavalsoptocht van Düsseldorf onder het motto "We begraven goede smaak". In 2018 namen de muzikanten opnieuw deel aan de carnavalsoptocht in kleurrijke kostuums in een praalwagen met het opschrift "Laune der Natur". [97]
De leden van de band zijn fans van de voetbalclub Fortuna Düsseldorf . Eind jaren tachtig hielpen ze de club de aankoop van speler Anthony Baffoe te financieren met een donatie van 200.000 DM . [98] Ze sponsorden de club van 2001 tot 2003 toen deze in grote financiële moeilijkheden verkeerde. In 2002 sloot de band een advertentiecontract met brouwerij Diebels en schonk de opbrengst door aan de jeugd van de club, die het schedel- en gekruiste logo van de band op hun truien droegen. [99] [100] Op 20 oktober 2012 werden de musici benoemd tot erelid van de vereniging. [101]
De leden van de band Die Toten Hosen hebben een begraafplaats voor 17 personen gehuurd in de Südfriedhof in Düsseldorf, waar zij en hun beste vrienden begraven willen worden. [102] De voormalige roadie van de band Uwe Faust werd er in 2009 begraven , de manager Jochen Hülder in 2015 [103] en Wolfgang Rohde in 2016. [104]
In november 2018 werden de leden van de band Die Toten Hosen geëerd als "Düsseldorfer of the Year" voor hun levenswerk. "In de loop van haar geschiedenis heeft de band Die Toten Hosen via verschillende activiteiten hun gehechtheid aan hun geboortestad Düsseldorf uitgedrukt", was de officiële verklaring van de jury. [105]
.jpg/1280px-Die_Toten_Hosen_(Jonschwil,_22._August_2009).jpg)
.jpg){kind=link}
