Polski

Martwe spodnie

Martwe spodnie

To doskonały artykuł, który warto przeczytać.
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do nawigacji Skocz do wyszukiwania

Die Toten Hosen (pseudonim: Die Roten Rosen ) to nazwa grupy muzycznej z Düsseldorfu , która wyrosła z niemieckiego ruchu punkowego i została założona w 1982 roku.

Zespół gra muzykę rockową z głównie niemieckimi tekstami i elementami punk rocka . Wraz z berlińską grupą muzyczną Die Ęrzte jest jednym z najbardziej komercyjnie odnoszących sukcesy niemieckich zespołów wywodzących się z punk rocka. Do listopada 2020 roku wydała siedemnaście albumów studyjnych, osiem albumów koncertowych i siedem kompilacji . Od 1990 roku dwanaście razy znajdowała się na szczycie niemieckich list przebojów albumów . [1] Muzycy stawiają na koncerty na żywo i bliski kontakt z publicznością.

historia zespołu

1982 do 1987: Wczesne lata i wczesne sukcesy

Campino 1987

Zespół Die Toten Hosen został założony w 1982 roku przez Campino , Andreasa von Holsta , Andreasa Meurera , Michaela Breitkopfa , Trini Trimpop i Waltera Hartunga zwanego Walter November [2] , jako następca ZK w Ratinger Hof w Düsseldorfie . Na pierwszy koncert w Wielkanoc 1982 roku w bremeńskiej rzeźni grupa została przypadkowo ogłoszona przez organizatorów jako "Die Toten Hasen". [3]

W tym samym roku wydała w krótkim odstępie czasu single We are ready i Reisefieber pod własną, niezależną wytwórnią Totenkopf i wyruszyła w trasę koncertową pod hasłem Roswitha nie nadchodzi, ale Die Toten Hosen . Oprócz 50 występów w Niemczech, zespół dał swój pierwszy koncert za granicą na Ex mattatoio w Rzymie. [4] [5] Walter November opuścił zespół wkrótce potem z powodu swoich problemów z narkotykami. [6]

Trzeci singiel z imprezową piosenką Ice-cooled Bommerlunder uważany jest za pierwszy godny szacunku sukces. Debiutancki album Opel-Gang ukazał się latem 1983 roku. [7] Teledysk do Ice-cold Bommerlunder został nakręcony w małym bawarskim kościele latem 1983 roku, finansowany przez EMI , reżyserowany przez Wolfganga Bülda . Z Kurtem Raabem w roli katolickiego księdza, który nie ma nic przeciwko alkoholowi, i Marianne Sägebrecht jako panną młodą, przedstawiono chaotyczną ceremonię ślubną. Gmina uznała później za konieczne ponowne wyświęcenie wiejskiego kościoła , a nagranie zostało nagrane przez Niemcaprogramy telewizji publicznej są od dawna bojkotowane. [8] Pod koniec roku zespół, który podpisał kontrakt z EMI od lipca 1983 roku, wraz z nowojorskim raperem Fab Five Freddy wydał hiphopową wersję singla Bommerlunder zatytułowaną Hip Hop Bommi Bop jako singiel świąteczny . [9] Wiosną 1984 roku zespół wyruszył w trasę koncertową po Francji dla Instytutu Goethego . [10] W czerwcu 1984 przyjęła zaproszenie od BBC do występu w programie Johna Peela . Z powodu wysokich kosztów podróży spowodowanych przez członków zespołu w Londynie, doszło do skandalu z EMI. [11]Innym powodem był spór prawny pomiędzy Norbertem Hähnlem , który w inauguracyjnym akcie zespołu Die Toten Hosen sparodiował wokalistę muzyki ludowej Heino , który miał kontrakt z EMI – podobnie jak Die Toten Hosen – i który uzyskał nakaz sądowy przeciwko Hähnelowi w Sąd Rejonowy w Düsseldorfie . Po tym zespół rozstał się z EMI i przeniósł się do Virgin Records .

Spory z EMI trwały, gdy w 1984 roku ukazał się ich drugi album , False Flag . [8] Obraz szkieletu psa siedzącego przed gramofonem na oryginalnej okładce jest karykaturą znaku towarowego EMI, His Master's Voice . EMI uzyskało zmianę przykrywki w sądzie. Ostatecznie kościany pies w Jolly Roger został zastąpiony kościanym orłem, którego zespół, wraz z Jolly Roger , do dziś używa jako swojego logo. Trasa promująca album obejmowała ponad 80 koncertów w samych Niemczech. Muzycy po raz pierwszy wystąpili w telewizji w wieczornym programie w październiku 1984 roku w show Alfreda Biolka Bei Bioz telewizji WDR . [12] Jesienią 1985 roku grupa koncertowała na Węgrzech iw Polsce pod hasłem Disco in Moscow . Pod koniec 1985 roku Trini Trimpop opuścił stanowisko perkusisty i zaczął kierować zespołem do 1992 roku. Nowym perkusistą został tymczasowo Jakob Keusen , który z kolei zastąpił Wolfganga Rohde w styczniu 1986 roku .

Rohde był na perkusji, kiedy zespół nagrał swój trzeci album, Damenwahl , w 1986 roku. Podczas trasy koncertowej o tej samej nazwie, której mottem było „ fuck, bang, blow ”, zespół dał się zasponsorować firmie Fromms i rozdał publiczności darmowe prezerwatywy. 1987 uczcił zespół pod pseudonimem The Red Roses płytą Never Mind The Pants - Here's The Red Roses swój pierwszy sukces na listach przebojów z maksymalną oceną 21. Album zawiera tylko rockowe wersje niemieckich hitów; Tytuł płyty i okładka są parodią płyty Never Mind the Bollocks, Here's the Sex PistolsSex Pistols z 1977 roku. Od marca do grudnia 1987 roku zespół Die Toten Hosen koncertował w Niemczech pod hasłem Kolorowy wieczór dla czarnej republiki . W ramach trasy zespół przyjął zaproszenie na Roskilde Festival w Danii i wystąpił na Olof Palme Peace Festival w Pilźnie . [14] Pod koniec 1987 roku ukazał się pierwszy koncertowy album zespołu , Bis zum bitteren Ende , który dotarł do pierwszej trzydziestki niemieckich i austriackich list przebojów. [1] [15]

1988-1995: Here Comes Alex , uznanie i szczyty list przebojów

Andreas Meurer 1987

Wydany w 1988 roku album A little bit of horror show , na którym znalazła się piosenka Here Comes Alex , jest uważany za komercyjny przełom grupy. Na album składa się głównie muzyka towarzysząca do sztuki Bernda Schadewalda Mechaniczna pomarańcza . Powstał na podstawie książki Anthony'ego Burgessa o tym samym tytule oraz filmu Stanleya Kubricka . Wraz z Ralfem Richterem w roli głównej zespół występował przez sześć miesięcy na scenie Kammerspiele Bad Godesberg w Bonn . We wrześniu tego samego roku na Litwie wystąpił zespół Die Toten Hosenw Wilnie i Kownie na Festiwalu Lituanika , gdzie jury uznało ich za najlepszą grupę muzyczną imprezy. [16] Podczas wiosennego tournée 1989 roku w Bonn Biscuit Hall nie było wystarczająco dużo miejsca dla około 5000 osób, biorąc pod uwagę tłumy, które przybyły na koncert, i zaplanowano dodatkowy koncert. [17] Zespołowi udało się również całkowicie sprzedać Dortmund Westfalenhalle z 15 400 gośćmi. [18] W listopadzie 1989 roku zespół udokumentował film 3 Chords for a Hallelujahjej poprzednie życie jako muzyka. Wiosną 1990 roku po raz pierwszy zagrali jako inauguracja dwóch koncertów Rolling Stones na Müngersdorfer Stadion w Kolonii. Koncert zespołu Die Toten Hosen został zarejestrowany w Live Music Hall w Kolonii-Ehrenfeld dla programu Rocklife w telewizji WDR. [19]

W połowie kwietnia 1990 roku, pół roku po upadku muru berlińskiego , muzycy wybrali się na wycieczkę rowerową do NRD . Instrumenty przewożono minibusem, który towarzyszył grupie. Stacje były klubami i restauracjami w Bitterfeld , Halle , Lipsku , Dreźnie , gdzie zespół grał m.in. w stodole [20] oraz w domu młodych talentów w Berlinie Wschodnim . [21]

W lipcu zespół został zaproszony na New Music Seminar w Nowym Jorku . [22] Latem zespół wyjechał do Włoch , by relacjonować m.in. mistrzostwa świata dla taz i SDR 3 . [23] W tym samym czasie muzycy wydali „zwariowaną” wersję coveru klasycznego Azzurro Adriano Celentano oraz towarzyszący mu teledysk. Film w satyryczny sposób przygląda się zachowaniu Niemców jako turystów piłkarskich za granicą. Dwupłytowy album Auf dem Kreuzzug ins Glück , wydany w tym samym rokubył pierwszym albumem grupy, który osiągnął pierwsze miejsce na niemieckich listach przebojów i otrzymał status platyny za sprzedaż 500 000 egzemplarzy w Niemczech . [24]

W 1991 roku ukazał się album Learning English Lesson One . Większość utworów to covery anglojęzycznych klasyków punk rocka. Co najmniej jeden członek oryginalnego zespołu był zawsze obecny podczas nagrań. Zespół pracował również nad tą produkcją z angielskim złodziejem poczty Ronaldem Biggsem , którego odwiedzili w Rio de Janeiro . Od wiosny do jesieni 1992 roku zespół koncertował w Europie pod hasłem People, Animals, Sensations, a następnie po raz pierwszy zagrał w Argentynie. [25] Singiel Sascha, wydany na Boże Narodzenie 1992, był wybitnym niemieckimwykazał wyraźną orientację na prawicowy radykalizm . Dzięki dochodom zespół wsparł „Düsseldorfski apel przeciwko ksenofobii i rasizmowi”. Republikanie bezskutecznie próbowali zakazać utworu za pogardę dla partyzantów iw ten sposób nieumyślnie przyczynili się do sukcesu tytułu - singiel zagrał ponad pół miliona marek. [26]

W 1993 roku album Buy Me! , który osiągnął pierwsze miejsce na niemieckich listach albumów. Zajmuje się głównie tematami konsumpcji, reklamy i prawicowego ekstremizmu. Piosenki z albumu Wünsch DIR to , Alles aus Liebe i Kauf MICH! znalazły się również na pierwszych 35 miejscach pojedynczych list przebojów. Latem tego roku zagrali jako występ otwierający U2 podczas ich Zoo TV Tour w Niemczech przed ponad 50 000 ludzi. W tym samym roku zespół wydał swój pierwszy album z najlepszymi przebojami zatytułowany Reich & sexyi zaprezentował się nago na okładce jako elegancki milioner z płyt, otoczony kilkoma nagimi kobietami. Międzynarodowa wersja albumu z najlepszymi przebojami, wydana w 1994 roku z Love, Peace & Money . W tym czasie zespół Die Toten Hosen miał łącznie trzy albumy na niemieckich listach przebojów w tym samym czasie. W 1994 roku zespół ponownie podróżował prawie przez cały rok, wypełniając sale w Niemczech i sąsiednich krajach, a także wystąpił między innymi w Amfiteatrze Açıkhava Tiyatrosu w Stambule. W listopadzie dała cztery koncerty w USA i Kanadzie jako inauguracja Green Day . W stacji młodzieżowej ORB / SFB FritzOd kwietnia 1995 roku muzycy prowadzili własną audycję radiową Tysiąc Barów Muzyki Tanecznej . [27] Format trwał rok, zawsze w niedziele od 19:00 do 20:00. [28] Pod koniec roku zespół założył firmę JKP i wziął w swoje ręce marketing swoich nagrań. [29]

1996-2000: JKP – początki własnej wytwórni

Andreas von Holst i Andreas Meurer 1987
Wolfgang Rohde 1987

Pierwszy album pod ich własną wytwórnią ukazał się w 1996 roku i nosił tytuł Opium fürs Volk . Na tym nagraniu grupa muzyczna zajmuje się głównie tematyką wiary i religii. Platynę otrzymała po raz trzeci, po albumach Kauf MICH! i bogaty i seksowny . [24] Wraz z rozdzieleniem Ten Little Jägermeister po raz pierwszy osiągnęła pierwsze miejsce na niemieckich listach przebojów singli. Wraz z Iggy Popem zespół otworzył przed Ramones na ich pożegnalnym koncercie na stadionie River Plate w Buenos Airesprzed 75 000 widzów. Następnie odbyła się obszerna trasa koncertowa pod hasłem Forever trwa najdłużej przez Niemcy, Austrię i Szwajcarię. Występowali także na Festiwalu Gurten , Festiwalu Leśnej Polany , berlińskim Waldbühne i Bizarre Festival w Kolonii. Po raz pierwszy wystąpili jako headliner na Rock am Ring w maju 1996 roku . W tym samym roku ukazał się drugi koncertowy album zespołu, zatytułowany On the Order of the Lord .

W latach 1982-1997 zespół dał ponad 1000 koncertów. Na jubileuszowym koncercie 28 czerwca 1997 roku na Rheinstadion w Düsseldorfie na oczach 60 000 widzów w tłumie przed sceną zginęła szesnastoletnia dziewczyna. Zespół początkowo przerwał koncert, ale kontynuował grę za radą kierownika operacyjnego zawodowej straży pożarnej w Düsseldorfie, aby zapobiec panice. Zszokowana wydarzeniami grupa odwołała wszystkie inne koncerty roku i nie grała na stadionach przez prawie dwa lata. [30]

W styczniu 1998 roku zespół wziął udział w trasie Vans Warped Tour . Trasa obejmowała festiwale w Nowej Zelandii, Australii, Japonii i Stanach Zjednoczonych, gdzie ich ekspozycja była niska. W tym samym miesiącu ukazał się singiel Pushed Again , piosenka o bezprawiu i ucisku [31] , którą zaprezentowali niemieckiej publiczności na nielegalnym koncercie z okazji transportu Castora w Ahaus . [32] W sierpniu zespół Die Toten Hosen zagrał na festiwalu w Landsberg am Lech oraz w Konstancji w Rock-am-See-Festiwal. Następnie odbyła się trasa Vans Warped po Europie, która obejmowała występy w Hiszpanii, Włoszech, na Węgrzech i Słowacji oraz pięć koncertów w Niemczech.

Pod koniec roku zespół reaktywował swój pseudonim „Die Roten Rosen” i nagrał różne parodie tradycyjnych kolęd na album Wir wait auf's Christkind . W 1999 roku, ze względu na problemy zdrowotne z kręgosłupem, Wolfgang Rohde ustąpił miejsca na perkusji Vomowi Ritchiemu , który już zadebiutował na koncertach bożonarodzeniowych w 1998 roku tytułem Little Drummer Boy . Zespół wydał w 1999 roku album Imsterblich jako „Die Toten Hosen” , którego teksty dotyczą głównie przemijania istnienia. W tym samym roku wytwórnia zespołu JKP wydała ścieżkę dźwiękową do filmu You Are Dead , do którego przyczyniła się tytułowa piosenka o tym samym tytule.

Wiosną zespół Die Toten Hosen ponownie odwiedził Argentynę. Podczas ich występu w „Muzeum” w Buenos Aires 24 marca 2000 roku scena zawaliła się kilka minut po rozpoczęciu koncertu pod naporem fanów. Nikt nie został ranny, ale impreza musiała zostać odwołana i powtórzona następnego dnia. Oba występy zostały udokumentowane na DVD En misión del señor , które zostało wydane w 2001 roku.

11 czerwca 2000 roku podczas koncertu w Rock am Ring Campino poślizgnął się na scenie i zerwał więzadło krzyżowe . Mimo że udało mu się dokończyć koncert, ponad 70 wcześniej zapowiedzianych w tym czasie wydarzeń trasy musiało zostać odwołanych. [33]

2001 do 2005: Od gry wyjazdowej do samego zwiedzania

Od Ritchiego 2009

W 2001 roku Die Toten Hosen wyprodukował album Useless , na którym znalazło się 15 kompozycji Smitha od lat 70. jako zespół wspierający T.V. Smitha , autora piosenek i byłego wokalisty brytyjskiego zespołu punkowego The Adverts . Po pobycie na Kubie , kilku koncertach w Polsce, na Węgrzech, w Czechach oraz jako support dla AC/DC w Niemczech latem 2001 roku, album Auswärtsspiel został wydany rok później. Od lutego do grudnia 2002 roku zespół Die Toten Hosen podróżował po Niemczech, Austrii i Szwajcarii, dając ponad 70 koncertów w całkowicie wyprzedanych salach. Dodatkowo brała udział w Festiwalu Himos w Finlandii, naPrzystanek Woodstock brał udział w Polsce iw Budapeszcie na Festiwalu Sziget oraz dał dwa koncerty w Buenos Aires . Do końca 2002 roku zespół obejrzało ponad pół miliona widzów.

W międzyczasie ukazał się drugi album z najlepszymi przebojami Reich & sexy II . W 2003 roku zespół zrobił sobie przerwę, jesienią poleciał z powrotem do Argentyny na kilka koncertów , aw lutym 2004 zaraportował z maxi CD Friss oder dieb zurück. Następnie zespół wyruszył w trasę Do It Or Die Tour , która rozpoczęła się w kwietniu 2004 roku koncertami klubowymi w Sofii , Belgradzie i Zagrzebiu . Obejmowały występy w Rock im Park , Rock am Ring, Aerodrom Festival w Wiener Neustadt , Open Air Gampel i OpenAir latemw Tufertschwil i zakończyła się 10 września 2005 r. w spakowanej hali LTU Arena w Düsseldorfie . Koncert został wydany na DVD pod tytułem Heimspiel .

Wraz ze studyjnym albumem zurück zum Glück , który obraca się wokół filozoficznej definicji szczęścia i został wydany w październiku 2004 roku, zespół osiągnął szóstą pozycję numer jeden na niemieckich listach przebojów. 16-odcinkowy serial Friss oder dieb , w którym członkowie zespołu dają wgląd w życie swoje oraz swoich przyjaciół i rodzin, został wyemitowany przez MTV i wydany w czerwcu 2005 roku jako potrójne DVD .

We wrześniu 2005 roku zespół Die Toten Hosen wraz z gościnnymi muzykami Esther Kim i Raphaelem Zweifelem nagrał koncert MTV unplugged w wiedeńskim Burgtheater . Nagranie zatytułowane Nur zu Visit zostało wydane jako płyta i film muzyczny w grudniu tego samego roku. Pod koniec roku koncertowała z Gerhardem Poltem i Biermösl Blosn po różnych teatrach i operach oraz wykonywała program kabaretowy Abvent pod dyrekcją Hannsa Christiana Müllera .

2006 do 2011: W całej ciszy , głośnym hałasie , dymie i lustrach

W 2006 roku nie było ani prób, ani koncertów. W przerwie w zespole Campino zagrał rolę Macheatha w produkcji Opery za trzy grosze Brechta w berlińskim Admiralspalast w reżyserii Klausa Marii Brandauera . [34] W międzyczasie Vom Ritchie wyszedł z Spittin' Vicars i TV Smith. [35]

Zespół zagrał koncerty 27 maja w Hamburgu i 28 maja w Berlinie oraz po jednym występie na Rock am Ring i Rock im Park na początku czerwca pod hasłem Hals + Beinbruch Tour '08 , ponieważ Campino złamał swoje prawo stopa na początku maja pękła. Album studyjny In aller Stille został wydany w listopadzie 2008 roku. Koncerty trasy Machmalauter od listopada 2008 do Bożego Narodzenia 2009 zostały całkowicie wyprzedane. Niemal wszystkim wydarzeniom trasy towarzyszyli gościnni muzycy Esther Kim i Raphael Zweifel. [36]

Akcja wspinaczkowa Campino w Teatro Colegiales, Buenos Aires 2009

W kwietniu 2009 roku zespół Die Toten Hosen wydał album na rynek argentyński. Sampler o nazwie La hermandad - En el principio fue el ruido zawiera większość utworów z albumu In aller Stille und zurück zum Glück trzy nowe tytuły. W tym samym czasie zespół udał się do Ameryki Południowej, już po raz dziewiąty, i otworzył drugą część swojej trasy w Buenos Aires . [37] Po raz pierwszy w historii zespołu wystąpił 2 maja 2009 roku w Moskwie . [38]

W listopadzie zespół Die Toten Hosen ponownie koncertował w Ameryce Łacińskiej, koncertując m.in. w Patagonii , Gwatemali , Panamie , Nikaragui i Meksyku . Zespół dokumentuje swoją trasę koncertową trzecim albumem koncertowym Machmalauter Live , który został wydany w listopadzie 2009 roku jako podwójny CD. Dodatkowo na DVD wydano nagranie koncertowe z wydarzenia w berlińskim Waldbühne oraz koncert w SO36 .

We wrześniu i październiku 2010 roku zespół odwiedził Azję Środkową pod hasłem dźwięk i dym . Dwa koncerty odbyły się w Kazachstanie w miastach Astana i Ałmaty . Trasa była kontynuowana do Taszkentu , Samarkandy , Duszanbe , Stambułu , Ammanu i Tel Awiwu . [39] Pod koniec 2011 roku ukazała się kompilacja All die Jahres .

2012-2016: Balast Republiki i Upadek Republiki

SAP Arena Mannheim 15 grudnia 2012 r.

4 maja 2012 roku ukazał się album studyjny Ballast der Republik . Można go nabyć pojedynczo lub razem z albumem Die Geister, die wir Rufen , który został wyprodukowany specjalnie z okazji 30-lecia zespołu i zawiera głównie wersje coverowe. Album natychmiast osiągnął numer jeden na listach przebojów w Niemczech, numer jeden w Austrii i szczyt szwajcarskich list przebojów. Piosenka „ Days Like This ” towarzyszyła niemieckiej drużynie podczas Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012 i osiągnęła pierwsze miejsce na niemieckich listach przebojów. [40]

30-lecie trasy koncertowej rozpoczęło się 10 kwietnia 2012 roku koncertem w Bremer Schlachthof [41] i trwało do 13 maja 2012 serią koncertów w salonie. [42] We wrześniu muzycy udali się do Buenos Aires pod hasłem 20 lat w Argentynie , gdzie teraz zostali honorowymi obywatelami miasta, [43] , aby tam w Estadio Cubierto Malvinas Argentinas świętować swoją rocznicę . Kolejne trzy występy odbyły się w prowincjonalnych miastach San Miguel de Tucumán , Salta i Mar del Plata . [44] Koncertom towarzyszyło DVD Noches como Estas(Spanish Nights Like These ), która ukazała się w grudniu 2012 roku i zawiera również nagranie koncertów w salonie zatytułowane Drunk on Duty .

Europejska trasa, tematyczna Der Krach der Republik , rozpoczęła się 13 listopada w Arenie Leipzig ; do końca 2012 roku kolejne koncerty odbyły się w 24 dużych salach w Niemczech, Austrii i Szwajcarii. Trasa, która była kontynuowana w kwietniu 2013 i zakończyła się w październiku 2013 dwoma koncertami w wyprzedanej Esprit Arena w Düsseldorfie, była dotychczas najbardziej udaną trasą zespołu, z ponad milionem widzów i ponad 60 koncertami. [45] Trasa wyprodukowała piąty koncertowy album zespołu, Der Krach der Republik , który został wydany w listopadzie 2013 roku, oraz dwugodzinny film muzyczny, który ukazał się wiosną 2014 roku.

Od 2017: kaprys natury

Wiosną 2017 roku zespół zapowiedział nowy album studyjny Laune der Natur , który ukazał się 5 maja 2017 roku wraz z serią koncertów w salonie. Jest dostępny indywidualnie lub z drugą lekcją nauki angielskiego . Podobnie jak Learning English Lesson One z 1991 roku, ta produkcja została nagrana wspólnie z innymi muzykami i składa się wyłącznie z coverów. [46]

Koncert na SO36 w Berlinie, 2018

Po 30 latach przyjaźni Gerhard Polt , bracia Well i Die Toten Hosen grali razem na początku lipca 2017 pod hasłem „W oku bębenka” w Monachium Kammerspiele , [47] w wiedeńskim Konzerthaus , [48] w „Theater im Forum am Schlosspark” w Ludwigsburgu , [49] w Tonhalle w Zurychu , w Lichtburg w Essen , w berlińskim Admiralspalast i w Hamburgu Laeiszhalle , każdy do pełnej sali. Kolejna trasa koncertowa Laune der Natourprzez liczne miasta w Niemczech i Szwajcarii rozpoczęło się 5 listopada 2017 roku w Chemnitz, a zakończyło dwoma koncertami 12 i 13 października 2018 roku w Merkur Spiel-Arena w Düsseldorfie. [50] Nagranie ostatniego wieczoru koncertowego ukazało się 29 marca 2019 roku pod tytułem Das Laune der Natour-Finale jako podwójny lub potrójny album wraz z albumem In search of the Schnapsinsel - Live im SO36 , nagranym 7 listopada 2018 w berlińskim klubie SO36 .

21 kwietnia 2018 roku Die Toten Hosen po raz pierwszy zagrali w Chińskiej Republice Ludowej , gdzie wystąpili na festiwalu muzycznym „Yugong Yishan” pod Pekinem . Kolejny koncert odbył się w Hongkongu 24 kwietnia 2018 roku. Niektóre setlisty zostały ocenzurowane. [51]

Zespół zaprosił na próbę publiczną 12 lipca 2019 r. i dał dwa akustyczne koncerty w Tonhalle Düsseldorf w ciągu kolejnych dwóch dni pod hasłem Mit Timpani and Trumpets . [52] Powstały materiał audio został wydany pod koniec października 2019 roku jako album koncertowy Alles ohne Strom . Trasa koncertowa o tej samej nazwie zaplanowana na 2020 rok została odwołana bez wymiany z powodu pandemii Covid 19 . [53]

Pod koniec 2020 roku zespół wydał nowy album studyjny zatytułowany: Learning English Lesson Three: Mersey Beat! , który zawiera tylko angielskie okładki w Mersey Sound . [54]

W czerwcu 2021 roku zespół ogłosił, że chce odbyć wielką rocznicową trasę koncertową z okazji 40-lecia. Odbywa się ona od czerwca do września 2022 roku i nosi tytuł „Wszystko z miłości – 40 lat Die Toten Hosen". Trasa ma obejmować 19 występów zespołu w Niemczech, Austrii i Szwajcarii. [55]

Dzieło artystyczne i znaczenie

teksty i kompozycje

Notatnik z wczesnych lat jako okładka nowego wydania pierwszych singli (1982-1984) w pudełeczku z 1995 roku.

Campino napisał prawie wszystkie teksty dla zespołu Die Toten Hosen, a za aranżacje muzyczne odpowiadali von Holst, Meurer i Breitkopf. Byli perkusiści Trimpop i Rohde zostali wymienieni jako autorzy kilku starszych kompozycji. Brit Jon Caffery wyprodukował większość muzyki od 1982 do 2007 roku . Zespół współpracuje z producentem Vincentem Sorgiem od 2008 roku .

Zespół w krytyczny i często satyryczny sposób zajmował się sprawami społecznymi i politycznymi. Teksty, pisane głównie jako subiektywna narracja pierwszoosobowa , często dotyczą psychologii, wiary, religii i przemijania bytu . Inne tematy to ksenofobia, odwaga cywilna i przyjaźń.

Charakterystyczne dla grupy jest częste odwoływanie się do tematu piłki nożnej. Niemal wszystkie teksty pisane są językiem potocznym i często zawierają wyrażenia wulgarne . Zespół wydał kilka piosenek do picia , które stały się popularnymi hitami w krajach niemieckojęzycznych. Od czasu do czasu grali też covery The Beatles i The Rolling Stones . Z "Schunkelpunkiem" takim jak EisCooler Bommerlunder , interpretacją Altbierlied Hansa Ludwiga Lonsdorfera i licznymi coverami niemieckich hitów, zespół Die Toten Hosen jest jednym z pionierów muzyki folkowej . [56]

Zespół czuje się związany z kabaretem . Artyści Gerhard Polt , Biermösl Blosn , Funny van Dannen i Hanns Christian Müller z tego gatunku są zaangażowani w różne produkcje zespołu od lat 90-tych. W trudniejszych aranżacjach, jak na przykład przy projekcie Nur zu Visit - Unplugged w wiedeńskim Burgtheater , zespół wspierali klasycznie wyszkoleni muzycy, tacy jak Hans Steingen , Tim Cross , Esther Kim czy Raphael Zweifel. Od 2005 roku zespół Die Toten Hosen gra starsze utwory ze swojego repertuaru z utworami akustycznyminowe instrumenty. Przy kilku anglojęzycznych piosenkach Campino współpracował z Honest John Plain , Mattem Dangerfieldem z The Boys i TV Smith . Od 2012 roku kilka tekstów powstało również we współpracy z hiphopowym muzykiem Marterią z Rostocku . Do 2021 roku zespół Die Toten Hosen wydał ponad 365 kompozycji [57] i 196 wersji coverowych.

rozwój muzyczny

Wszyscy muzycy w zespole uczą się na swoich instrumentach. Na początku większość członków zespołu chodziła do szkoły. Pierwszą płytę nagrali nieprofesjonalnie w wynajętym na godziny studiu. [58] Ograniczyli się do prostych gitarowych riffów i tekstów, nagrywając swoją muzykę z amatorskim podejściem typowym dla punk rocka . Ich główne inspiracje to zespoły punkowe z lat 70., którym hołdowali na większości swoich albumów i na wszystkich koncertach.

Zespół Die Toten Hosen dalej się rozwijał dzięki wieloletniemu doświadczeniu scenicznemu, nowym kontaktom z innymi muzykami i różnorodnym wrażeniom z zagranicy. Ze względu na sukces komercyjny od końca lat 80. i wynikającą z tego dobrą sytuację finansową, zwłaszcza po założeniu własnej wytwórni JKP w 1995 roku, zespół ma również możliwość realizacji swoich pomysłów według własnych pomysłów. [59] W poszczególnych utworach eksperymentowali ze smyczkami lub instrumentami dętymi. Jedna lub druga piosenka ma zapożyczenia z jazzu (np. Dlaczego nie będę pełny ), zawiera elementy reggae (np. Ten mały Jägermeister) czy jugosłowiańska muzyka cygańska (np . Dziewczyna z Rottweil ).

W zasadzie jednak zespół Die Toten Hosen nie odszedł znacząco od swojego oryginalnego muzycznego stylu. Obejmuje to elementy czystej muzyki rockowej, takie jak młotkowane ósemki i akordy mocy , które nadają brzmieniu pulsujący, napędzający charakter. [60] Tworzą kontrasty nieskomplikowanymi środkami muzycznymi, operują melodiami zredukowanymi do wąskiej przestrzeni tonalnej, hymnowymi harmoniami wokalnymi w chórze i rezygnują z długich solówek . [61]

koncerty

Campino 2007
Publiczność w akcji, Jonschwil 2009

The Toten Hosen postrzegają siebie jako zespół grający na żywo i koncertują niemal non-stop od momentu powstania w 1982 roku. Od końca lat 80. zespół zapełnił również duże sale w krajach niemieckojęzycznych i był jedną z głównych grup na prawie wszystkich tamtejszych festiwalach rockowych. [62] Aby móc utrzymać niskie ceny biletów, zespół w dużej mierze unikał pirotechniki podczas swoich występów i polegał na efektach świetlnych, ścianach wideo i bombach konfetti.

W centrum wszystkich koncertów jest Campino , wokalista i frontman zespołu, który odpowiada za show poprzez swój wysiłek fizyczny oraz prowokacyjne i satyryczne zapowiedzi. Porusza się bardzo szybko po scenie, nurkuje lub wspina się na wieże reflektorów, by stamtąd zaśpiewać piosenkę do końca, czasami wisząc do góry nogami dziesięć metrów nad ziemią. Dzięki pieśniom przypominającym hymn, przywołaniom i odpowiedziom oraz coverom znanych przebojów, zespół zachęca publiczność do wspólnego śpiewania i angażowania jej w show.

Niespodzianki przed małą publicznością są typowe dla zespołu Die Toten Hosen. Grała w kobiecym więzieniu Plötzensee , w więzieniu Tegel czy na Boże Narodzenie 1995 w więzieniu Ulmer Höh w Düsseldorfie . [63] Grali na parowcu na Łabie w Dreźnie, w schronie austriackiego pogotowia górskiego prawie 2000 m n.p.m. lub na Zugspitze [ 64] w szkole klasztornej w Altötting [65] lub w V oddział psychiatryczny szpitala ogólnego w Hamburgu-Ochsenzoll . [66]Na wszystkich tych imprezach muzycy zawsze zrzekali się opłaty i występowali tylko za wyżywienie i zakwaterowanie.

Wraz z rosnącą świadomością, coraz trudniej było zespołowi dokonać właściwego wyboru spośród wielu zaproszeń na koncerty „Magical Mystery Tour”, jak nazwali te koncerty po albumie Beatlesów . Dlatego od 1992 roku publicznie reklamuje te spektakle, aby wybrać najbardziej oryginalne z otrzymanych zgłoszeń. Na przykład w 2004 roku zagrali we wspólnym mieszkaniu w Pirmasens dla studentów , którzy wygrali koncert jako główną nagrodę w konkursie wideo zespołu. [67] We wrześniu 2009 zespół zorganizował koncert w SO36, w celu wykorzystania opłat wstępu na wsparcie finansowania ściany dźwiękoszczelnej, co miasto Berlin postawiło właścicielom klubu warunek po sporze sąsiedzkim. [68]

Od lat 90. zespół regularnie grał niezapowiedziane dodatkowe koncerty przed odpowiednią salą dla fanów, którzy nie otrzymali już biletów, na przykład w 2012 roku przed Düsseldorf Tonhalle . [69] Aby móc grać w małych klubach przed rozsądną publicznością, zespół okazjonalnie używał pseudonimów . W 1993 wystąpiła jako „The Catastrophe Squad”, w 1998 jako „Rhine Pirates”. W 2000 roku zagrała kilka koncertów jako „Essen aufrädern”, dwa z nich wraz z zespołem Die Ęrzte , który występował jako „Die Zu Späten” w Berlinie i Düsseldorfie. Pod pseudonimem „Die Jungs von der Opelgang” zespół wystąpił w 2004 roku w dawnej hali fabrycznej Böhler-Werkena festiwalu Rock am Turm , który corocznie organizował Wolfgang Rohde. [70]

W międzyczasie zespół zaczął wręczać bilety na swoje koncerty w małych salach i klubach tylko po podaniu danych osobowych i okazaniu dowodu osobistego przy wejściu. Aby wykluczyć wzrost cen czarnorynkowych, biletów nie można przenosić na inne osoby. [71]

Dyskografia i nagrody (wybór)

Od 1990 roku dziesięć albumów muzycznych zespołu Die Toten Hosen osiągnęło pierwsze miejsce na niemieckich listach przebojów. Grupa muzyczna została nagrodzona licznymi złotymi i platynowymi płytami za ponad 14 060 500 sprzedanych płyt w Niemczech, Austrii i Szwajcarii . (stan na 25 sierpnia 2017 r.)

Zespół Die Toten Hosen został uhonorowany różnymi niemieckimi nagrodami medialnymi. Kilkakrotnie otrzymała nagrodę muzyczną Echo od Deutsche Phono-Akademie : Echo w 1994 za jej marketing, Echo w 1997 za animowany teledysk do piosenki Zehn kleine Jägermeister , współpraca Ralfa Schmerberga i Andreasa Hykade , the Echo w 2003 roku jako najlepsza grupa narodowa, aw 2009 roku za najlepsze wykonanie koncertowe niemieckiego zespołu. Na Echo Awards 2013 zespół został uhonorowany jako najlepsza narodowa grupa. Ponadto album Ballast der Republikjako album roku 2012, piosenki takie jak te jako hit roku 2012, a Noches como Estas – Live in Buenos Aires jako najlepsza produkcja DVD w kraju. [72] Na Echo Awards 2014 zespół został uznany za najlepszy live act w kraju. [73] Zespół otrzymał Echo 2018 w ogólnopolskiej kategorii Rock . [74]

Muzyczna nagroda Comet , przyznawana corocznie przez telewizję VIVA , została przyznana zespołowi w 1996 i 2000 roku w kategorii najlepszy narodowy zespół muzyczny . W 1997 roku otrzymała ją za teledysk do Ten Little Jägermeister , aw 2002 za najlepszy zespół koncertowy, a także za teledysk do piosenki No alcohol (to też nie jest rozwiązanie)! w reżyserii Petera Thorwartha z udziałem aktorów Ingo Naujoksa i Kariny Krawczyk .

Zespół otrzymał nagrodę Otto , reklamowaną przez magazyn młodzieżowy Bravo , w złocie w 1996 roku iw brązie w roku następnym. Krone , na którego zwycięzców corocznie wybierają słuchacze radia 1 Live , zespół otrzymał w 2000, 2009 i 2012 roku za najlepszy zespół , aw 2007 roku za całokształt twórczości. Tylko do odwiedzenia: Die Toten Hosen na żywo w wiedeńskim Burgtheater został wybrany najlepszym albumem 2006 roku, a w 2013 roku zespół otrzymał nagrodę 1 Live Krone za najlepszy występ na żywo . [75] Zespół otrzymał również Nagrodę Niemieckich Autorów Muzycznych 2013 w kategoriiKomponowanie rocka/popu i najbardziej udanej twórczości na takie dni . [76] Za całokształt twórczości zespół otrzymał Nagrodę Niemieckiego Radia 2013 w Hamburgu . [77]

Zaangażowanie społeczne

Działalność polityczna

Zespół Die Toten Hosen wielokrotnie publicznie wspierał muzyką, słowem i wsparciem finansowym różne organizacje polityczne i społeczne oraz brał udział w ich działalności. Jednak członkowie zespołu wielokrotnie twierdzili, że nie będą angażować się w politykę partyjną. Na przykład odrzucili prośbę SPD o napisanie piosenki na kampanię wyborczą do Parlamentu Europejskiego w 1994 roku . [78] W sierpniu 2013 roku zespół zamieścił bloga na Facebooku przeciwko używaniu ich piosenki Days Like These na wiecach wyborczych. Zespół Die Toten Hosen wyraźnie dystansuje się od reklamowanych tam treści. [79]

27 lipca 1986 roku zespół wystąpił na festiwalu Anti-WAAhnsinns w Burglengenfeld przed ponad 100 000 ludzi, aby wspólnie z Herbertem Grönemeyerem , Udo Lindenbergiem , Mariusem Müller-Westernhagenem , BAP i Rodgau Monotones zademonstrować przeciwko budowie zakładu przetwarzania tam. [80]

W 1991 roku pojawiła się na samplerze Nazis raus! z tytułem Fünf vor Zwölf [81] i wspierał kampanię zespołu ZSK „ Kein Bock auf Nazis ” w 2006 roku . [82] W 1992 roku w Hofgarten w Bonn zespół wziął udział w wiecu przeciwko ksenofobii i wystąpił wraz z Herbertem Grönemeyerem, Niną Hagen i innymi przed prawie 200 000 demonstrantów. W 1995 roku wspierała Greenpeace , Doctors Against Nuclear War , Action Atomteststop, BUND i była reprezentowana z utworem Tout Pour Sauver L'Amour na ich samplerze Stop Chirac .[83]

Zespół zwrócił na siebie uwagę, gdy w 2002 roku pozowali nago na plakatach organizacji ochrony zwierząt PETA zgodnie z hasłem: "Lepiej nago niż w futrze". [84] Ponadto w 2005 roku sfinansowali sampler On the Run grupy praw człowieka Pro Asyl i byli tam reprezentowani pod tytułem Meine Stadt . [85] 2 lipca 2005 roku zespół przyjął zaproszenie od Boba Geldofa i wziął udział w festiwalu Live 8 w Berlinie. [86]

Michael Breitkopf, Campino, Bob Geldof, Rostock 7 czerwca 2007 r.

Wraz z Herbertem Grönemeyerem, Fantastischen Vier , Bono , Bobem Geldofem i innymi, zespół Die Toten Hosen wziął udział w koncercie plenerowym Your Voice Against Poverty . Koncert był częścią akcji protestacyjnej przeciwko spotkaniu G8 w Heiligendamm i odbył się 7 czerwca 2007 r. w Rostocku na oczach 80 000 widzów. Zespół stanął po stronie kampanii Move Against G8 i pojawił się na samplerze o tej samej nazwie z nagraniem na żywo utworu Pushed Again . [87] Wiosną 2007 roku część zespołu podróżowała pod kierunkiem organizacji pomocy rozwojowej Oxfam , aby osobiście poznać warunki życia ludzi w Afryce.do Malawi , Zambii i Ugandy . Towarzyszyła im Hella Wenders , która nakręciła krótki film dokumentalny z kilkutygodniowego pobytu. [88]

Podczas koncertów trasy 2008/2009 zespół wraz z Oxfam zebrał ponad 50 000 podpisów pod zwiększeniem pomocy rozwojowej, które 3 lipca 2009 r. przekazali minister Heidemarie Wieczorek-Zeul . Do postulatów związanych z akcją należy m.in. zwiększenie przez Niemcy rocznej pomocy rozwojowej o 2,7 mld euro, aby do 2010 r. przekazywać obiecane 0,51 proc. DNB na pomoc rozwojową. [89] W grudniu 2014 roku zespół wziął udział w niemieckiej wersji piosenki Do They Know It's Christmas? w celu wsparcia zbiórki pieniędzy na walkę z epidemią eboli w niektórych częściach Afryki Zachodniej .

6 grudnia 2014 roku zespół przyjął zaproszenie Ambasady Niemiec w Birmie i dał bezpłatny koncert w Rangunie przed 6000 birmańskich gości z okazji 60. rocznicy nawiązania stosunków dyplomatycznych między Birmą a Niemcami . [90]

Podczas trzech wieczorów koncertowych w Düsseldorf Tonhalle w październiku 2013 roku zespół Die Toten Hosen, we współpracy z orkiestrą Roberta Schumanna Hochschule Düsseldorf , upamiętnił poniżenie tak zwanej muzyki zdegenerowanej przez narodowych socjalistów począwszy od 1938 roku. [91] W październiku 2014 roku zespół die Josef Neuberger Medal przyznany przez gminę żydowską w Düsseldorfie. [92] W październiku 2015 roku ukazała się kompilacja wieczorów koncertowych w postaci podwójnego albumu zatytułowanego Degenerate Music – Welcome to Germany .

3 września 2018 r. Die Toten Hosen dał koncert przeciwko ksenofobii i prawicowej przemocy wraz z Casperem , Feine Sahne Fischfilet , KIZ , Kraftklubem , Trettmannem , Nurą i Marterią , który został zorganizowany pod hasłem „ Jesteśmy więcej ” po zamieszki w Chemnitz . Miasto Chemnitz szacuje, że przybyło około 65 000 odwiedzających. [93]

W listopadzie 2019 roku zespół otrzymał nagrodę im. Juliusa Hirscha , ufundowaną przez Niemiecki Związek Piłki Nożnej , za zaangażowanie w walkę z antysemityzmem . [94]

Relacje z rodzinnym Düsseldorfem

Nagrobek byłego roadie Uwe Fausta na cmentarzu komunalnym zespołu
Grób wspólnotowy w Düsseldorf Südfriedhof 2016

W swojej historii zespół Die Toten Hosen poprzez różne działania wyrażał swoje przywiązanie do swojego rodzinnego miasta, Düsseldorfu. Latem 1995 roku zespół wraz z częścią Düsseldorfer EG rozegrał mecz hokeja na lodzie przeciwko leningradzkim kowbojom , którzy byli wspierani przez fińską reprezentację narodową , podczas „Powerplay of Madness” na Brehmstraße w Düsseldorfie . Pod nazwą „Bone Crusher Düsseldorf” przegrali ledwo 10:11. Od stycznia 2012 roku zespół wspiera znajdujący się w trudnej sytuacji finansowej klub hokejowy DEG w Düsseldorfie i, jako pionierska rola, kupił tzw. „Bekennerpaket”, który obejmuje m.in. Kopuła ISSzawiera. [95] Zaprojektowano także czerwono-żółtą koszulkę rozgrzewającą z napisem Alles aus Liebe oraz emblematem zespołu z czaszką i skrzyżowanymi kośćmi. Cały dochód ze sprzedaży koszulek trafia do klubu. [96]

W 1996 roku zespół przebrał się w damskie sukienki, jedwabne pończochy i buty na wysokim obcasie i wziął udział w karnawałowej procesji w Düsseldorfie z własnym nurtem pod hasłem „Zakopujemy dobry smak”. W 2018 roku muzycy ponownie wzięli udział w karnawałowej procesji w kolorowych strojach w spławiku z napisem „Laune der Natur”. [97]

Członkowie zespołu są fanami klubu piłkarskiego Fortuna Düsseldorf . Pod koniec lat 80. pomogli klubowi sfinansować zakup zawodnika Anthony'ego Baffoe dzięki darowiźnie w wysokości 200 000 marek . [98] Sponsorowali klub od 2001 do 2003 roku, kiedy przeżywał poważne trudności finansowe. W 2002 roku zespół zawarł kontrakt reklamowy z browarem Diebels i przekazał dochody młodzieży klubu, która nosi logo zespołu z czaszką i skrzyżowanymi kośćmi na koszulkach. [99] [100] 20 października 2012 roku muzycy zostali honorowymi członkami stowarzyszenia. [101]

Członkowie zespołu Die Toten Hosen wynajęli miejsce pochówku dla 17 osób w Südfriedhof w Düsseldorfie, gdzie wraz z najbliższymi przyjaciółmi chcą zostać pochowani. [102] Były roadie zespołu Uwe Faust został tam pochowany w 2009 roku, manager Jochen Hülder w 2015 roku [103] i Wolfgang Rohde w 2016 roku. [104]

W listopadzie 2018 roku członkowie zespołu Die Toten Hosen zostali uhonorowani tytułem „Düsseldorfer of the Year” za całokształt twórczości. „W ciągu swojej historii zespół Die Toten Hosen poprzez różne działania wyrażał swoje przywiązanie do swojego rodzinnego miasta, Düsseldorfu” – tak brzmiało oficjalne wyjaśnienie jury. [105]

Literatura (wybór)

linki internetowe

Commons : Die Toten Hosen  – album ze zdjęciami, filmami i plikami audio

pozycje

  1. a b Oficjalne niemieckie wykresy. Bundesverband Musikindustrie , pobrane 10 kwietnia 2019 .
  2. Philipp Oehmke : Die Toten Hosen – Na początku był hałas . Rowohlt Verlag GmbH, Reinbek k/Hamburga 2014, ISBN 978-3-498-07379-4 , strona 151.
  3. Bertram Job : The Toten Hosen opowiadają swoją historię. s. 70.
  4. Kurt Koelsch: Martwe spodnie w wiecznym mieście . Fachblatt Musikmagazin , wydanie 11, listopad 1983.
  5. Teddy Hoersch: Ex-Mattatoio Tote Hosen . Musikexpress , wydanie 11, listopad 1983, s. 40.
  6. Thomas Winkler: Mam to wszystko w sercu. taz , 10 kwietnia 2013, pobrane 22 lutego 2013 .
  7. Bertram Job : Do samego końca... Die Toten Hosen opowiedz swoją historię . Kiepenheuer & Witsch, Kolonia 1996, ISBN 3-462-02532-5 . s. 80-81.
  8. a b Magazyn do trasy Ludzie, zwierzęta, doznania , Universa Medien Verlags GmbH, Dortmund 1992.
  9. Praca Bertrama: Do samego końca... Die Toten Hosen opowiedz swoją historię . Kiepenheuer & Witsch, Kolonia 1996, ISBN 3-462-02532-5 , s. 91.
  10. Karl May: Życie jak Toten Hosen we Francji . W: Music Express . Nie. 5 , 1984, s. 70-72 .
  11. Praca Bertrama: Do samego końca... Die Toten Hosen opowiedz swoją historię . Kiepenheuer & Witsch, Kolonia 1996, ISBN 3-462-02532-5 , s. 94.
  12. Christoph Genditzki: Program z czwartku 25 października 1984 r. tvprogramme.net, pobrany 3 marca 2013 r . .
  13. Bertram Job: The Toten Hosen opowiadają swoją historię. s. 160.
  14. Hollow Skai : Martwe spodnie . Hannibal, A-Höfen 2007, ISBN 978-3-85445-281-2 , s. 28.
  15. Austriacka parada przebojów i portal muzyczny. austriancharts.at, pobrane 3 marca 2013 .
  16. Edgar Klüsener: Trochę horroru – Z Toten Hosen przez Litwę. W Metal Hammer , wydanie 11/1988, s. 122-123.
  17. Volkard Steinbach: Bonn, Biscuit Halle , Musikexpress, nr 5, maj 1989, s. 67–68.
  18. Edgar Klüsener: Die Toten Hosen – Najpierw nauka angielskiego. Punk rock żyje w Toten Hosen , Metal Hammer, Issue 1, styczeń 1992, s. 32-35.
  19. 20 lat Live Music Hall w Kolonii. Kölner Stadtanzeiger , pobrane 22 lutego 2013 .
  20. Fryderyk Gabowicz : Die Toten Hosen. Studio na żywo za kulisami: Fotografie 1986–2006 . Schwarzkopf i Schwarzkopf, Berlin 2006, ISBN 3-89602-732-8 , s. 44-46.
  21. EK: The Toten Hosen w NRD... - Nieopisanie wielki chaos... W Metal Hammer, wydanie z września 1990, s. 142-143.
  22. Jürgen Seibold , muzyka VIP: Die Toten Hosen . Paul Zsolnay Verlag , Wiedeń 1992, ISBN 3-552-05005-1 , s. 56.
  23. taz, wydanie 11-30/czerwiec 1990 i 2-8/lipiec 1990.
  24. a b Baza danych Gold/Platinum. Bundesverband Musikindustrie (wymagane wyszukiwanie), pobrane 24 lutego 2013 .
  25. Praca Bertrama: Do samego końca... Die Toten Hosen opowiedz swoją historię . Kiepenheuer & Witsch, Kolonia 1996, ISBN 3-462-02532-5 , s. 264.
  26. Markus Hartmann: Die Toten Hosen – Kup mnie! w Zillo, numer maj 1993, s. 15–17.
  27. Maria Kajzer: Radio Gaga - Die Toten Hosen jako DJ's . Musikexpress, nr 10, październik 1995, s. 18-19.
  28. Kai Jessen: Die Toten Hosen – Forever Punk! Wilhelm Heyne Verlag , Monachium 1997, ISBN 3-453-12889-3 , s. 97.
  29. Bernd Mertens: Punk i zysk w takich dniach. Wirtschaftswoche , 8 czerwca 2012, pobrane 15 stycznia 2015 .
  30. Sandra Sauer: SWR3 has the Stars - Wywiad z Campino , SWR3 Club Magazin, wydanie z lutego 2000, s. 10-15
  31. DJ Vogel: Die Toten Hosen . The Wharschauer , wydanie jesienne 2002.
  32. Transporty nuklearne – wysiłek Wat'n . W: Lustro . Nie. 13 , 1998 ( online ).
  33. Hollow Skai: Martwe spodnie . Hannibal, A-Höfen 2007, ISBN 978-3-85445-281-2 , s. 62.
  34. Joachim Lucchesi: Brandauer wystawia Operę za trzy grosze Brechta i Weilla . Suhrkamp, ​​Frankfurt nad Menem 2006, ISBN 978-3-518-45807-5 .
  35. TV Smith z Vom Ritchie podczas trasy „Misinformation Overload”. (Niedostępne już online.) Die Toten Hosen, 2006, zarchiwizowane od oryginału 10.01.2010 ; pobrano 20 października 2013 .
  36. ^ „Machmalauter” Tour 2008. Die Toten Hosen, 9 listopada 2008, pobrane 25 marca 2018 .
  37. Jak Toten Hosen podbijają Argentynę, raport dpa w Welt Online z 30 kwietnia 2009 r.
  38. Die Toten Hosen rozpoczyna trasę koncertową moskiewską premierą. Focus Online , 3 maja 2009, pobrano 25 lutego 2013 .
  39. Zdjęcia - Rok 2010. Die Toten Hosen, obejrzano 27 kwietnia 2016 .
  40. Numer jeden dla drużyny narodowej. (Nie jest już dostępny online.) WDR 2 , 21 czerwca 2012, zarchiwizowane od oryginału 24 czerwca 2012 ; pobrano 27 października 2013 .
  41. huepfmaus: Zdjęcia: Die Toten Hosen (koncert rocznicowy) – Schlachthof, Brema. muzyka miejsca , 10 kwietnia 2012, pobrano 22 października 2013 .
  42. The Magical Mystery Tour Diary 2012. Die Toten Hosen, dostęp 26 listopada 2015 .
  43. Gratulacje! Tote Hosen są teraz honorowymi obywatelami Buenos Aires. Express.de , 25 września 2012, pobrane 24 maja 2015 .
  44. DTH en Argentina 2012. Die Toten Hosen, 7 września 2012, obejrzano 25 marca 2018 .
  45. Koniec trasy po Düsseldorfie – Tote Hosen na koniec rozegrał dwa mecze u siebie. Die Welt , 11 października 2013, pobrane 27 listopada 2015 .
  46. Volker Isfort: Laune der Natur – wywiad AZ z Campino na temat nowego albumu Toten Hosen. Abendzeitung , 30 kwietnia 2017 r., pobrane 5 maja 2017 r . .
  47. dpa: Na scenie: Die Toten Hosen, Polt i bracia Well. focus , 6 lipca 2017, pobrane 24 lipca 2017 .
  48. Apa : Die Toten Hosen podbił Wiener Konzerthaus. Salzburger Nachrichten , 8 lipca 2017, pobrane 25 lipca 2017 .
  49. Timo Frasch: Gerhard Polt i Toten Hosen – Ludzie przychodzą po prostu śpiewać. FAZ , 11 lipca 2017 r., pobrane 24 lipca 2017 r . .
  50. kaprys natury. Die Toten Hosen, 2018, dostęp 8 stycznia 2019 .
  51. Die Toten Hosen po raz pierwszy grają w Chinach – i są cenzurowane . W: Rolling Stone . 23 kwietnia 2018 ( rollstone.de [dostęp 24 kwietnia 2018]).
  52. dpa: "Z bębnami i trąbkami": cover Die Toten Hosen Rammstein. Süddeutsche Zeitung , 14 lipca 2019, pobrane 26 października 2019 .
  53. Die Toten Hosen całkowicie odwołuje trasę. Stuttgarter Zeitung , 20 maja 2020, pobrane 4 stycznia 2021 .
  54. Nowy album Mersey Beat – Tote Hosen podróżuje do Liverpoolu w latach 60-tych. ZDF , 13 listopada 2020, pobrane 4 stycznia 2021 .
  55. Südwest Presse Online-Dienste GmbH: The Toten Hosen Tour 2022: Wszystko dla miłości - randki, bilety, goście jako wsparcie. 26 maja 2022, pobrane 20 czerwca 2022 .
  56. Jürgen Seibold, muzyka VIP: Die Toten Hosen . Paul Zsolnay Verlag, Wiedeń 1992, ISBN 3-552-05005-1 , s. 24.
  57. Die Toten Hosen: Do gorzkiego końca - Śpiewnik ze wszystkimi tekstami i wszystkimi piosenkami . Bosworth 2017, ISBN 978-3-86543-980-2 .
  58. Jan Weiler : Dzieci, jak czas leci... The Toten Hosen opowiada - Jan Weiler słucha 1982-2007 . Broszura towarzysząca nowemu wydaniu 2007, odcinek 1: Opel-Gang .
  59. Andrea Müller: Die Toten Hosen – Punkrock made in Germany. Wydanie II. Econ Verlag, Düsseldorf 1996, ISBN 3-612-12006-9 , s. 21.
  60. Thomas Klie : Opium dla ludzi - obiecany sen w zabawnym punku Toten Hosen. Publikacja w „Loccumer Pelikan”, czasopiśmie religijnym dla szkół i gmin, 1/1997. s. 24-27.
  61. Hartmut Fladt : Rozumiejący muzykę – co czujemy, gdy słyszymy . Aufbau Verlag, Berlin 2012, ISBN 978-3-351-02753-7 , s. 236.
  62. Jürgen Seibold, muzyka VIP: Die Toten Hosen . Paul Zsolnay Verlag , Wiedeń 1992, ISBN 3-552-05005-1 , s. 51-52.
  63. Fryderyk Gabowicz: Die Toten Hosen. Live Backstage Studio: Fotografie 1986-2006. Schwarzkopf i Schwarzkopf, Berlin 2006, ISBN 3-89602-732-8 , strony 178-181.
  64. Martwi gospodarze żyją dłużej . W: Kerrang , luty 1994.
  65. Peter Wagner: Disaster Command – Od klasztoru do więzienia . W: Musikexpress , sierpień 1993, s. 34–39.
  66. Stern, nr 28/1993.
  67. DVD Friss oder die , rozdział 5, Nie śpimy do Pirmasens .
  68. Die Toten Hosen występuje dla SO36 . W: Der Tagesspiegel , 3 września 2009.
  69. Hosen daje zaimprowizowany koncert. n-tv , 6 czerwca 2012, pobrane 26 lutego 2013 .
  70. Rock am Turm w Meerbusch. (Już niedostępne online.) Die Toten Hosen, 24 maja 2004, zarchiwizowane z oryginału 25 czerwca 2009 ; pobrano 20 października 2013 .
  71. Rozgrzej się! (Już niedostępne online.) Die Toten Hosen, 2008, zarchiwizowane od oryginału w dniu 12 kwietnia 2008 ; pobrano 20 października 2013 .
  72. Arne Willander: Nagrody „Echo”: Pięć spodni i Panda. Rolling Stone , 22 marca 2013, pobrane 4 listopada 2013 .
  73. Laureaci nagrody ECHO 2014. Das Erste , 28 marca 2014, dostęp 26 listopada 2015 .
  74. ECHO 2018: Die Toten Hosen i Beatsteaks wyjaśniają. Rock Antenna , 13 kwietnia 2018, pobrana 9 czerwca 2018 .
  75. Nominowani. (Nie jest już dostępny online.) 1 Na żywo , 5 grudnia 2013, zarchiwizowane od oryginału 25 czerwca 2013 ; pobrano 17 grudnia 2013 .
  76. Laureaci Niemieckiej Nagrody Autorów Muzycznych 2013. www.musikautorenpreis.de, 26 kwietnia 2013, pobrane 27 sierpnia 2018 .
  77. Laureaci Niemieckiej Nagrody Radiowej 2013. www.deutscher-radiopreis.de, 05.09.2013, pobrano 26.11.2015 .
  78. Bertram Job: The Toten Hosen opowiadają swoją historię. s. 182.
  79. W takich czasach. SWR , 29 sierpnia 2013, pobrane 30 sierpnia 2013 .
  80. Conny Schnabel: Die Toten Hosen startuje . Scena muzyczna , wydanie 10, październik 1986.
  81. Naziści wychodzą! musik-sammler.de, pobrano 4 listopada 2013 .
  82. Żadnych pieniędzy na nazistów. ZSK , pobrane 4 listopada 2013 .
  83. Różne - Stop Chirac. Discogs , pobrane 8 października 2017 .
  84. Lepiej nago niż w futrze. PETA , pobrano 26 listopada 2015 .
  85. Różne - Pro Asylum w biegu. Discogs, pobrane 8 października 2017 .
  86. Wolfgang Höbel , Martin Wolf: Smak nie ma znaczenia . W: Lustro . Nie. 26 , 2005, s. 136 ( online ).
  87. Mathias Möller: Move Against G8 – spodnie, bohaterowie i hiphopowcy idą w parze. laut.de , 4 maja 2007, pobrane 8 października 2017 .
  88. DTH w Afryce. Die Toten Hosen, 16 sierpnia 2012, pobrane 25 marca 2018 .
  89. Spotkanie W8 z Heidemarie Wieczorek-Zeul. Oxfam , 3 lipca 2009, pobrane 26 listopada 2015 .
  90. Julia Kluthe: Die Toten Hosen na żywo w Birmie: zdjęcia i filmy. Rolling Stone, 8 grudnia 2014, pobrane 8 października 2017 .
  91. Michael Pilz: Campino rechocze przeciwko złu w muzyce. Die Welt , 21 października 2013, pobrane 21 października 2013 .
  92. Zlatan Alihodzic: Campino w synagodze - społeczność uhonorowała Totena Hosena i pianistę Thomasa Leandera Medalem Josefa Neubergera. Jüdische Allgemeine , 12 października 2014, pobrane 23 stycznia 2018 .
  93. Ulf Lüdeke: Miasto oddycha głęboko – „Jesteśmy więcej”: 65 000 pokazuje na koncercie „drugą twarz Chemnitz”. Focus , 4 września 2018, pobrano 5 września 2018 .
  94. SZ: Nagroda im. Juliusa Hirscha Niemieckiego Związku Piłki Nożnej dla Toten Hosen. 19 listopada 2019, pobrane 19 listopada 2019 .
  95. Alexander Schulte: Breiti: „DEG jest tak samo ważny jak Fortuna”. Westdeutsche Zeitung , 16 stycznia 2012, pobrane 27 listopada 2015 .
  96. Zespół punkowy pomaga choremu klubowi DEL . W: Sponsorzy . Wydanie luty 2012. Sponsors Verlag, 2012, ISSN  1432-8925 , s. 9 .
  97. Dieter Sieckmeyer: Ostatki w Düsseldorfie: tajna sprawa „Tote Hosen” jako cukierek na pociąg. Westdeutsche Zeitung, 12 lutego 2018 r., pobrane 13 lutego 2018 r .
  98. Jürgen Seibold, muzyka VIP: Die Toten Hosen . Paul Zsolnay Verlag, Wiedeń 1992, ISBN 3-552-05005-1 , s. 69.
  99. Hollow Skai: Martwe spodnie . Hannibal, A-Höfen 2007, ISBN 978-3-85445-281-2 , s. 165.
  100. Die Toten Hosen i Diebels pomagają Fortunie Düsseldorf. Horizon , 13 czerwca 2001, pobrane 27 listopada 2015 .
  101. Zasługują na to! Fortuna honoruje Toten Hosen. n-tv, 20 października 2013, pobrano 27 listopada 2015 .
  102. Bernd Bruns: „Toten Hosen” zarezerwowało już swój wspólny grób jako środek ostrożności. www.postmortal.de, 2002, dostęp 26 lutego 2013 .
  103. RP ONLINE: Düsseldorf: Specjalny grób Toten Hosen. Źródło 19 września 2019 .
  104. RP ONLINE: Nabożeństwo pogrzebowe w Düsseldorfie: Die Toten Hosen niesie Wöllego do grobu. Źródło 19 września 2019 .
  105. Düsseldorfer roku: Die Toten Hosen, zespół rockowy, 2018, dzieło życia. Źródło 5 sierpnia 2021 .