Długość dnia 21 czerwca na różnych szerokościach geograficznych

Podczas przesileń ekliptyka, jako pozorna droga słońca na sferze niebieskiej , ma największą odległość kątową od równika niebieskiego ; przecina go podczas wiosennej równonocy .

Przesilenie lub przesilenie ^[1] , zwane także przesileniem ( łac . „zatrzymanie słoneczne”), ma miejsce dwa razy w roku. W tym dniu najwyższe lub najniższe południowe położenie Słońca osiągane jest na szerokościach geograficznych poza tropikami leżącymi pomiędzy tropikami :

• W czasie przesilenia letniego słońce znajduje się na najwyższej wysokości w południe nad horyzontem . Na półkuli północnej słońce osiąga równonoc letnią 20 , 21 lub 22 czerwca . ^[2]

• W czasie przesilenia zimowego słońce znajduje się najniżej w południe nad horyzontem. Na północnej półkuli ziemi słońce osiąga zimową równonoc 21 lub 22 grudnia .

Na półkuli południowej sytuacja jest odwrotna: podczas zimy północnej na półkuli południowej jest lato i odwrotnie. W miejscach na równiku pozorna ścieżka słońca w czasie równonocy przechodzi dokładnie przez zenit . Podczas lata północnego orbita przebiega nieco bardziej na północ, podczas lata południowego nieco bardziej na południe, w obu przypadkach zatem nie tak wysoko jak zenit.

Dwa razy w ciągu roku tropikalnego Słońce, w swoim pozornym ruchu wzdłuż ekliptyki na północ lub południe od równika niebieskiego , przyjmuje pozycje największego oddzielenia kątowego, za każdym razem w czasie przesilenia. Po przejściu przez te punkty skrajnej deklinacji - w lecie lub w zimie - ich pozycja ponownie zbliża się do równika niebieskiego, który osiąga się odpowiednio podczas równonocy wiosennej i jesiennej . Początek i koniec pór astronomicznychsą określane zgodnie z czterema punktami; linia tworzenia punktów równonocy i linia łącząca punkty przesilenia przecinają się pod kątem prostym.

Podstawy astronomiczne

definicja

Dokładna definicja brzmi: przesilenia to czasy , w których pozorna geocentryczna długość ekliptyczna Słońca wynosi 90° lub 270°.

• Pozorne środki: z uwzględnieniem aberracji i nutacji .
• Geocentryczne środki: widziane z fikcyjnego obserwatora w centrum Ziemi. Definicja jest więc niezależna od lokalizacji rzeczywistego obserwatora; przesilenia zatem występują w tym samym czasie na całym świecie (ale co odpowiada różnym czasom w zależności od lokalnej strefy czasowej ).

Prosta definicja geometrii planetarnej brzmi: Przesilenie: Kąt między środkiem Słońca a środkiem Ziemi jest ekstremalny. Dwa przypadki: minimalny ekstremalny kąt -> przesilenie letnie; ekstremalny kąt maksymalny -> przesilenie zimowe; dwie półkule ziemi mają oba przypadki jednocześnie, naprzemiennie. (Równonoc: kąt środka Słońca-środka ziemi-biegun jest prawidłowy)

Z wyjątkiem kilku minut (patrz równanie czasu ), te dwa punkty w czasie pokrywają się z tymi punktami w czasie, w których Słońce osiąga największą północną lub południową deklinację – około 23° 26′ 20″ – a tym samym najbardziej wysuniętą na północ lub południową pozycję na sfera niebieska . Niewielka różnica czasu wynika z faktu, że w rzeczywistości jest to barycentrum układu Ziemia/Księżyc, który porusza się równomiernie wokół Słońca w płaszczyźnie orbitalnej Ziemi ( ekliptyce ), podczas gdy sama Ziemia krąży wokół tego wspólnego środka ciężkości i zwykle znajduje się nieco powyżej lub poniżej tego poziomu. Dlatego słońce widziane z geocentrum nie podąża dokładnie za ekliptyką (maniezerowa szerokość ekliptyki ). Dlatego z jednej strony nie przechodzi ona dokładnie przez najbardziej wysunięty na północ lub południowy punkt ekliptyki, az drugiej strony jego zmienna szerokość ekliptyki oznacza, że ​​zwykle nie zakłada się maksymalnej deklinacji dokładnie w przesileniach.

wnioski

Roczny przebieg Ziemi wokół Słońca. Daleko po lewej: lato na półkuli północnej. Po prawej: zima na półkuli północnej.

Zmierzch o północy w Europie 21 czerwca

Przesilenia oznaczają odpowiednio początek astronomicznego lata i astronomicznej zimy . Kiedy Słońce osiąga największą północną lub południową deklinację 23,4°, jest prostopadłe do tak zwanych tropików Ziemi (mianowicie kręgi na 23,4° szerokości geograficznej północnej lub południowej). Więc ona stoi

• 21 lub 20 czerwca nad zwrotnikiem Raka (przesilenie letnie na półkuli północnej, przesilenie zimowe na półkuli południowej),
• 21 lub 22 grudnia nad zwrotnikiem Raka (przesilenie zimowe na półkuli północnej, przesilenie letnie na półkuli południowej).

Dla obu półkul obowiązuje następująca zasada: Podczas przesilenia zimowego słońce osiąga najniższy punkt w ciągu roku w stosunku do przejścia południkowego . To wtedy dzień jest najkrótszy, a noc najdłuższa, ponieważ większość dziennej drogi słońca znajduje się poniżej horyzontu. Odwrotnie, słońce znajduje się w najwyższym punkcie podczas przesilenia letniego, kiedy to przeważa najdłuższy dzień i najkrótsza noc, ponieważ większość dziennej trajektorii słońca znajduje się nad horyzontem.

W pobliżu koła podbiegunowego jest dzień bez wschodu słońca w przesilenie zimowe i dzień bez zachodu słońca w przesilenie letnie ( północe , „ białe noce ”). Dalej na biegun, przez tygodnie lub miesiące panuje dzień polarny, a na drugim biegunie panuje noc polarna . Podczas tych okresów poza zmierzchem dzienna ścieżka słońca przebiega odpowiednio nad i pod horyzontem.

Pomiędzy przesileniami słońce przecina równik niebieski, a następnie jest prostopadłe do równika ziemskiego. Te punkty w czasie to punkty równonocy lub równonocy. Równonoce i przesilenia wyznaczają początek odpowiednich pór astronomicznych .

Chociaż dzień przesilenia zimowego jest najkrótszy, najwcześniejszy zachód słońca następuje około dziesięć dni wcześniej, a ostatni wschód słońca około dziesięć dni później, w okresie przesilenia zimowego na półkuli północnej. Powodem tego jest równanie czasu . W czasie przesilenia letniego na półkuli północnej efekt ten trwa około czterech dni.

data

Ponieważ rok słoneczny jest prawie sześć godzin dłuższy niż zwykły rok kalendarzowy z dokładnie 365 dniami, czas przesilenia co roku przesuwa się o prawie sześć godzin do późniejszego czasu. Ponieważ dzień przestępny jest wstawiany w lutym w latach przestępnych , takich jak 2016, 2020 i 2024 (zaznaczone pogrubioną czcionką w tabeli) , data podana w kalendarzu jest wtedy zwykle o jeden dzień przed datą z poprzedniego roku.

Bez reformy kalendarza gregoriańskiego ich data przesunęłaby się o siedem do ośmiu dni na tysiąclecie . Przeszkodził temu fakt, że – wbrew zasadzie przełączania kalendarza juliańskiego – lata świeckie (to lata, których liczba jest podzielna przez 100) nie mają już dnia przestępnego, chyba że rok jest podzielny przez 400. Ale nawet ta zasada zamiany (rok ma 365,2425 dni.) może jedynie przybliżyć rzeczywistą długość roku (365.2422 dni) (okres 400 lat w rzeczywistości składa się z 146 096,88 dni - ale w ujęciu kalendarzowym składa się z 146 097 dni - za 3200 lat dziennie za dużo!).

W środkowoeuropejskiej strefie czasowej przesilenie letnie w tym stuleciu przypada na 20 lub 21 czerwca, począwszy od roku przestępnego 2020. W XX wieku mogło wystąpić również 22 czerwca. Jest to spowodowane dniem przestępnym w 2000 roku.

Więcej informacji znajdziesz w artykule Pora roku .

punkt zimowy i punkt letni

W momencie przesilenia zimowego słońce znajduje się w tak zwanym punkcie zimowym w porównaniu z gwiazdami tła - jednym z dwóch punktów na ekliptyce , które są oddalone o dokładnie 90° od punktu wiosennego ( rektascensja = 18h). Obecnie znajduje się w gwiazdozbiorze Strzelca ( łac . Strzelec ); centrum galaktyki jest mniej więcej w tym kierunku .

Podobnie w momencie przesilenia letniego słońce znajduje się w tzw. punkcie letnim (rektascensja = 6h) w konstelacji Byka .

Ze względu na precesję osi ziemi punkt zimowy i punkt letni przechodzą jednokrotnie przez cały zodiak w ciągu 25 780 lat ( cykl precesji ) . W starożytności punkt zimowy znajdował się jeszcze w konstelacji Koziorożca (stąd „ Zwrotnik Koziorożca ”) i za około 300 lat przeniesie się do konstelacji Wężownika .

Na początku starożytności Punkt Letni znajdował się w konstelacji Raka (stąd „ Zwrotnik Raka ”), a jego migrację pokazano w poniższej tabeli w całym cyklu precesji. Opierając się na współczesnych granicach konstelacji, znajduje się w następujących konstelacjach:

Równonoc wiosenna ( rektascencja = 0h) i równonoc jesienna (rektascensja = 12h) leżą pod kątem 90° do równonocy letniej i zimowej .

linia przesilenia

Orbita Ziemi z linią równonocy (zielona) i przesilenia (czerwona), a także główna oś elipsy (turkus) z aphelium i peryhelium .

Linia łącząca pozycje ziemi w czasie przesilenia letniego i przesilenia zimowego nazywana jest linią przesilenia. Tak więc linia ta biegnie prosto przez Słońce, jej przedłużeniem poza orbitę ziemską przez punkt letni i punkt zimowy. Jest prostopadła do linii równonocy.

Historyczne i kulturowe

Kult słońca i powracającego światła sięga tradycji z czasów prehistorycznych . ^[3] Słońce jest niezbędne do przetrwania na Ziemi. Przesilenie letnie niosło ze sobą aspekt śmierci i nietrwałości. Kontrastowało to z wydłużającymi się dniami po przesileniu zimowym, które ucieleśniały życie i zmartwychwstanie. Te punkty zwrotne zostały odpowiednio odzwierciedlone w obrządku i mitologii . ^[4] Warto zauważyć, że w kulturach zachodnich słońce zawsze przypisywane jest zasadzie męskiej, ale istnieje wyjątek w obszarze języka germańskiego, który widzi matkę w słońcu. ^[4]

Im większa różnica między srogą zimą a ciepłym latem, tym intensywniej od niepamiętnych czasów obchodzony był ten dzień. W północnej Europie, gdzie w sezonie letnim noce już się nie ściemniają (mówi się też o białych nocach ), obchody przesilenia – znane jako święta przesilenia letniego – są ważniejsze niż na przykład w Europie południowej.

Przesilenie letnie

Golowan Festival - obchody przesilenia w dniu 20 czerwca 2008 r. w Kornwalii

„Saint Jean” – Święto Przesilenia Letniego 26 czerwca 1993 r. w Bretanii

Przesilenie letnie jest postrzegane jako początek sezonu letniego w wielu krajach, takich jak Europa Środkowa i Stany Zjednoczone . Z drugiej strony w Irlandii okres od 1 maja (patrz również Beltane ) do 31 lipca uważa się za lato; przesilenie letnie przypada mniej więcej w połowie sezonu. W wielu krajach, gdzie dziś kalendarz letni 20./21. Począwszy od czerwca, dzień przesilenia letniego jest nadal określany jako środek lata, prawdopodobnie nawiązując do starożytnego wspólnego kalendarza epoki kamienia . W systemie Belchen np. podczas przesilenia letniego słońce wschodzi nad północno-wschodnim, widziane z alzackiego BelchenKleinen Belchen , który pozwala na określenie czasu przesilenia letniego niezależnie od obiektów antropogenicznych .

Już Wieża Jerycha z IX tysiąclecia p.n.e. BC wskazuje na wiedzę o przesileniu letnim, a późniejsze miejsca kultu z epoki kamienia, takie jak Stonehenge , zarejestrowały ten moment, wykorzystując stosunkowo łatwo wykrywalne punkty wschodu i zachodu słońca, które znajdują się mniej więcej na południowym wschodzie i południowym zachodzie początek zimy. Dysk z Nebra Sky Disc , ważne znalezisko z epoki brązu, również dokumentuje przesilenie.

Niektórzy ludzie zawsze uważali dzień przesilenia letniego za dzień mistyczny ; niektórzy celebrują to poprzez uroczystości świeckie lub religijne. Święta przesilenia miały stałe miejsce w szczególności w religiach germańskich, nordyckich, bałtyckich , słowiańskich i celtyckich . Największe niezorganizowane święto przesilenia letniego w Europie odbywa się w Stonehenge, największym w Niemczech w Externsteine . Najdalej na południe wysunięte święto przesilenia letniego odbywa się w regionie Alicante w Hiszpanii od 1929 roku . Festiwal Golowan odbywa się w Kornwalii i został po raz pierwszy opisany przez Williama Borlase'a w 1754 roku . ^[5] OdChrystianizacja Europy, obchody te są często kojarzone ze świętym 24 czerwca Janem Chrzcicielem , który był uważany za szczególnie potężnego świętego ( Dzień Św. Jana ). Niektóre z zachowanych do dziś zwyczajów przesilenia, jak np. ogniska , noszą jego imię. Na przykład dzień św. Jana w Bretanii jest czasem obchodzony dopiero w następny weekend. Ponownie, data jest tuż po faktycznym przesileniu letnim.

Typowa czerwcowa letnia pogoda i wiosenny nastrój w przyrodzie na środkowych szerokościach geograficznych półkuli północnej są idealne na wszelkiego rodzaju imprezy plenerowe.Przesilenie jest mile widzianą okazją (i z pewnych świadomych powodów) dla festiwali lub uroczystości wokół tego dzień. Obchody przesilenia są organizowane przez różne wspólnoty religijne i ideologiczne, takie jak wolnoreligijni i wolnomyśliciele , ^[6] kluby, imprezy, ochotnicze straże pożarne, wspólnoty i stowarzyszenia turystyczne ^[7] . ^[8] Pogańskie lub neo -pogańskieWspólnoty religijne zwykle świętują przesilenie dnia 21 dnia ogniem. Ten festiwal jest czasami określany jako Litha . ^[9]

Dla Ásatru , tak zwane święto przesilenia letniego jest drugim najważniejszym festiwalem roku po święcie Yule. ^[10] Festiwale ognia w czasie przesilenia letniego w Pirenejach są uznawane za niematerialne miejsce światowego dziedzictwa .

przesilenie zimowe

Przesilenie zimowe było ważnym świętem w wielu starożytnych i wczesnośredniowiecznych kulturach , często obchodzonym kilka dni przed lub po faktycznej dacie przesilenia. W momencie wprowadzenia kalendarza juliańskiego przesilenia przypadały na 25 grudnia i 24 czerwca.

Jest kwestią sporną, czy iw jakiej formie Niemcy i inne narody Europy Północnej obchodzili Święto Jul w okresie przesilenia zimowego . ^[3] Byłoby to wtedy praktykowane z symboliką ognia i światła podczas przesilenia zimowego. ^{[11] [4]} Historycznie weryfikowalne dowody pisemne istnieją w postaci patyczków kalendarzowych z symbolami runicznymi . ^[12] Bezsporne jest, że słowo Święto Yule było używane przed chrystianizacją. Kościół na próżno próbował zastąpić to słowo innymi terminami ( Norrøn: „Dróttins burðar tíð”, staroszwedzki: „gudz födzlo hötidh”). Dowody staroangielskie, nordyckie i gotyckie pochodzą z czasów chrześcijańskich. Dlatego trudno jest uzyskać obraz różnych festiwali z nielicznych źródeł literatury staronordyckiej . Dotyczy to wspomnianego „alfablota” Skandynawów i „Nocy Matek” wśród Anglosasów. ^[13]

Chrześcijańskie święto Bożego Narodzenia , które obchodzi narodziny Jezusa , przypada po faktycznym przesileniu zimowym. Kiedy Boże Narodzenie zostało wprowadzone w IV wieku, zostało umieszczone w tradycyjnym kalendarzowym dniu przesilenia zimowego, 25 grudnia, który był rzeczywistym dniem przesilenia zimowego w czasie wprowadzenia kalendarza juliańskiego. W IV wieku przesilenie zimowe było właściwie już 21 grudnia, ale w kalendarzach bywało to jeszcze 25 grudnia. zauważyć, w którym również święto rzymskiego boga słońca Sol Invictusobchodzono. Z biegiem czasu przesilenie zimowe przesuwało się coraz dalej w kalendarzu, aż reforma kalendarza gregoriańskiego, która przywróciła warunki z IV wieku, przywróciła go do 21 grudnia. przyszedł odpocząć. Zbiega się on mniej więcej z dniem Tomasza w kalendarzu świętych 21 grudnia. W zależności od wiary w chrześcijaństwie istnieją różne punkty centralne i liczba dni świątecznych. Sześciodniowa uroczystość rozpoczyna się czasem w drugi dzień świąt ^[14] , a niektóre rytuały odbywają się dopiero w styczniu. ^[15]

Zaratusztrianie i ludy muzułmańskie kultury irańskiej i Azji Środkowej świętują noc Jalda podczas przesilenia zimowego . W Indiach i Nepalu Makar Sankranti odbywa się na przełomie grudnia i stycznia . Również w satanizmie przesilenia mają charakter świąteczny. ^[16]

okupacja polityczna

W czasach narodowego socjalizmu „odżyły” rzekomo stare germańskie obchody przesilenia ^{[Przyp. 1]} i wkomponowane jako oficjalne święta w symbolikę „Volk, Blut und Boden ”, zwłaszcza przez SS .

W NRD socjalistyczne stowarzyszenie młodzieży Freie Deutsche Jugend organizowało uroczystości przesilenia. ^[17]

Ważnym miejscem obchodów przesilenia jest Externsteine . Uczestniczą w tym m.in. zwolennicy grup neopogańskich i ezoterycznych ; jednak święto przesilenia przyciąga również neonazistów. ^[8.]

Poruszenie wywołują zwłaszcza obchody przesilenia przez prawicowe grupy ekstremistów. Podczas uroczystości przesilenia w Pretzien 2006 , zorganizowanej przez lokalne stowarzyszenie, między innymi spalono flagę USA i kopię pamiętnika Anny Frank , bez interwencji innych obecnych. Od tych wydarzeń, prawicowe ekstremistyczne obchody przesilenia w Niemczech są coraz częściej przerywane przez policję. ^{[18] [19]} Prasa donosi przede wszystkim o obchodach święta przesilenia letniego przez politycznie prawicowe i prawicowe ugrupowania ekstremistyczne. ^[20]

Film, teatr, opera

Komedia Williama Szekspira Sen nocy letniej rozgrywa się podczas letniego przesilenia w klasycznej jedności czasu, miejsca i akcji zamkniętego dramatu . Oprócz pozostałych dwóch, Richard Wagner traktuje „piękny festiwal, Dzień św. Jana” (aria basowa) jako klasyczną jednostkę czasu w swojej wesołej operze Die Meistersinger von Nürnberg : Zgodnie z wydarzeniami na scenie odbyła się premiera w Monachium w dniu 21 czerwca 1868 r. Ingmar Bergman również trzyma się trzech klasycznych jednostek w swoim filmie Uśmiech letniej nocy (Sommarnattens leende) z 1955 roku .

Wyznaczanie obwodu Ziemi

Eratostenes określił około 200 lat p.n.e. w przesilenie letnie (najwyższy punkt słońca) obwód ziemi .

literatura

• Thomas Plath: O problemie interpretacji wykorzystania systemów rowów kołowych w środkowym neolicie. Biblioteka Państwowa i Uniwersytecka w Hamburgu, Hamburg 2012, DNB 102515066X . Praca dyplomowa na Uniwersytecie w Hamburgu 2011. Promotorzy: Helmut Ziegert i Frank Nikulka. ( EDISS online 227 stron, PDF; 9,76 kB).

linki internetowe

Commons : Solstice  - Album ze zdjęciami, filmami i plikami audio

Wikisłownik: Przesilenie  – wyjaśnienia znaczenia, pochodzenie słowa, synonimy, tłumaczenia

• Literatura z okresu Przesilenia io Przesileniu w katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej

pozycje

1. ↑ Por. wpis Solnwende w Duden.online .
2. ↑ Kosmos Verlag: Kosmos niebo rok 2020 słońce, księżyc i gwiazdy w ciągu roku . Redaktor: Hans-Ulrich Keller. Wydanie I. Kosmos, Stuttgart, ISBN 978-3-440-16280-4 , s. 7; 130; 134 . 
3. ↑ ^{a b} Edgar Charles Polomé : Germanizm i idee religijne . W: Heinrich Beck (red.): Problemy germańskie z dzisiejszej perspektywy . Reallexikon der Teutonic Archeology, tomy uzupełniające, tom 1, de Gruyter, Berlin, Nowy Jork 1999, ISBN 3-11-016439-6 , s. 278.
4. ↑ ^{a b c} Werner Weissmann: Słońce, Graal, Demony . Ważne symbole Zachodu w micie, religii i sztuce. WUV Universitätsverlag, Wiedeń 2003, ISBN 3-85114-778-2 , s. 267 f . ( online pod adresem books.google.de ). 
5. ↑ William Borlase, Starożytności Kornwalii , 1754
6. ↑ Sedno rytuałów. Od światowych alternatyw do ofert kościelnych. W: NZZ online , 4 grudnia 2009, pobrane 23 czerwca 2010.
7. ↑ Przesilenie letnie: Przesilenie letnie w Wachau i Nibelungengau. ( Pamiątka z 17 marca 2010 w Internet Archive ) W: sonnenwende.at
8. ↑ ^{a b} Igranie z ogniem. W: Gwiazda. 21 czerwca 2010 r.
9. ↑ O Licie. W : wicca.com
10. ↑ Fritz Steinbock: Święta Uczta. Rytuały tradycyjnego pogaństwa germańskiego w czasach nowożytnych. Daniel Junker Verlag, 2004, s. 125.
11. ↑ Hans Förster: Obchody narodzin Chrystusa w starym kościele. Wkład w badania nad początkami obchodów Objawienia Pańskiego i Świąt Bożego Narodzenia . Mohr Siebeck, Tybinga 2000, ISBN 3-16-147291-8 , s. 116 ( online - patrz przypis nr 13: Pogańscy Niemcy obchodzili także wielkie święto radości w czasie przesilenia zimowego, tzw. Święto Jul). 
12. ↑ Andreas Nordberg: lipiec, disting i förkyrklig tiderakning. ( Pamiątka z dnia 24 grudnia 2013 r. w archiwum internetowym ) (PDF; 2,1 MB) Kalendrar och kalendarisk riter i det förkristna Norden . Uppsala 2006, s. 65.
13. ↑ Anders Hultgård : lipiec W: Heinrich Beck (red.): Reallexikon der Germanischen archeology. Tom 16, de Gruyter, Berlin 2000, s. 101.
14. ↑ Konrad Onasch : Boże Narodzenie w roku cerkiewnym. Wydawnictwo ewangelickie, Berlin 1958.
15. ↑ Uroczystość – Obrzezanie Pana. (Już niedostępny online.) Rosyjski Kościół Pamięci Archiwizowane od oryginału z dnia 2013-03-30 ; pobrano 25 grudnia 2010 . 
16. ↑ W: Anton Szandor LaVey : The Satanic Bible , Index Verlag, Zeltingen-Rachtig 2007 (1969), ISBN 978-3-936878-05-9 , s. 114.
17. ↑ Drezno. Święto przesilenia FDJ na brzegu Łaby Neustadt z widokiem na sylwetkę starego miasta, czerwiec 1960. W: deutschefotothek.de
18. ↑ Brak świętowania przesilenia dla prawicowej sceny. ( Pamiątka z 26 czerwca 2010 r. w Internet Archive ) W: Frankfurter Rundschau. 21 czerwca 2009, obejrzano 21 czerwca 2010
19. ↑ Saksonia-Anhalt. Policja kończy obchody przesilenia prawicowych ekstremistów. W: Spiegel-online , 22 czerwca 2008 r., pobrane 23 czerwca 2010 r.
20. ↑ Esccheder Hof staje się miejscem spotkań neonazistowskiej sceny. W: Welt-online , 16 czerwca 2009, pobrane 23 czerwca 2010

Uwagi

1. ↑ (...) Pozostańmy więc przy starożytnym świętym zwyczaju święta przesilenia letniego. Ale niech ogień w środku lata będzie płonącym żarem, do którego przenosimy wszystkie nie-niemieckie istoty, aby mogły je pochłonąć. (...) Od: Aurelius Polzer :  Przesilenie. W:  Marburger Zeitung , No. 69/1900 (tom XXXIX), 21 czerwca 1900, s. 3 f. (Online at ANNO ). Vorlage:ANNO/Wartung/mbz. — Aurelius Polzer (1848–1924) jest jednym z intelektualnych pionierów narodowego socjalizmu . Od: K(arl)-H(einz) Burmeister :  Polzer Aurelius. W: Austriacki Leksykon Biograficzny 1815-1950(ÖBL). Tom 8, Wydawnictwo Austriackiej Akademii Nauk, Wiedeń 1983, ISBN 3-7001-0187-2 , s. 189.